فضای اجرایی قرارداد اثر زیادی در میزان موفقیت آن دارد
دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی با بیان این‌که هیچ نوع قراردادی به خودی خود خوب یا بد نیست، افزود: فضای اجرایی قرارداد و سرعت در تصمیم‌گیری اثر بسیار زیادی در میزان موفقیت یا ناکامی یک قرارداد بالادستی دارد.
موج : آیه کاتبی، دیروز در نشست معرفی مدل جدید قراردادهای نفتی (IPC) از منظر حقوقی و قراردادی با اشاره به این‌که کمیته بازنگری قراردادهای نفتی از طریق مقایسه جزئیات انواع قراردادها، به بررسی ضرورت استفاده از مدل قراردادی مناسب پرداخت، افزود: گروه کارشناسی کمیته فارغ از محدودیت‌ها و ظرفیت‌ها به بررسی مدل‌های قراردادی موجود در صنعت جهانی نفت پرداخت.
وی در توضیح قراردادهای امتیازی افزود: در مورد ترتیبات امتیازی باید گفت از آنجا که در مقابل خواست جهان از کشورهای دارنده منابع هیدروکربوری یعنی تأمین امنیت عرضه انرژی، کشورهای صاحب مخزن نیز به دنبال حداکثر سازی سود حاصل از ذخایر در جهت حفظ سلامت مخازن و همچنین توسعه صنایع غیرنفتی خود هستند، این انتظار متقابلا به‌تناسب با شرایط روز هر کشور برآورده می‌شود.
کاتبی با بیان این‌که اگرچه نداشتن پیچیدگی در رژیم مالی و انعطاف‌پذیری در شرایط مختلف بازار از ویژگی‌های بارز ترتیبات امتیازی است، تصریح کرد: با توجه به افزایش توان فنی و مهندسی شرکت‌های داخلی در انجام عملیات نفتی (اعم از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت و همچنین بخش خصوصی) و اهمیت ذخایر و تولیدات نفتی در اقتصاد کشور، ضرورتی برای اعطای حق بهره‌برداری به مدت عمر مخزن و فقط دریافت حق مالکانه و مالیات در ایران وجود ندارد.
وی با اشاره به این‌که با وجود تفسیرهای متفاوت، نتایج کارشناسی نشان داد به دلیل شرایط ویژه مخازن نفتی ایران به لحاظ ظرفیت بالا و ریسک کم در اغلب مناطق کشور و ضریب اطمینان بالای وجود ذخیره هیدروکربور تجاری نیز، ضرورتی برای استفاده از مدل مشارکت در تولید به عنوان مدل رسمی کشور در هر منطقه و هرشرائطی وجود ندارد، افزود: به نظر می‌رسد بالاترین ریسک چرخه عملیات نفتی ریسک کشف تجاری است و این موضوع که به واسطه پذیرش این ریسک پایین در ایران سهمی از تولید بیش از ۲۰ سال که مدت معقول قراردادهای مشارکت در تولید است به طرف مقابل واگذار شود ضروری به نظر نمی‌رسد.
دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی به استفاده از قراردادهای خدماتی اشاره کرد و افزود: استفاده از مدل‌های قراردادی خدماتی که در سال‌های اخیر از سوی برخی کشورهای صاحب ذخایر عظیم به کار برده شده همواره با اصلاحاتی در جهت انعطاف‌پذیر شدن و یا بداقبالی به دلایل گوناگون روبرو بوده است.
وی افزود: برای آسیب‌شناسی ۲ نتیجه بالا مورد بررسی قرار گرفت، در مواردی که قرارداد خدماتی با بداقبالی و نارضایتی پیمانکاران و یا کارفرمایان روبرو می‌شد عواملی از قبیل فضای اجرایی قرارداد، انتظارات کشور صاحب مخزن از میزان تولید، تغییرات غیرقابل‌پیش‌بینی بازار و انعطاف ناکافی این قراردادها در مقابل این تغییرات و عواملی دیگر از این قبیل بسیار تأثیرگذارتر از مدل قرارداد بودند.
کاتبی با بیان این‌که در این مرحله برای نظام‌مند کردن سه نتیجه گفته‌شده الزام‌هایی به عنوان خط قرمز کمیته بازنگری در سندی به نام موارد مفهومی یا Issues Conceptual تنظیم شد، درباره این خطوط قرمز گفت: حداکثر سازی سلامت مخازن به عنوان نعمت خدادادی که در قوانین ایران وجهی از تولید صیانتی نامیده شده، حداکثر استفاده از توان داخلی به وجود آمده طی یک صد سال تجربه صنعت نفت ایران؛ به‌ویژه تجربه ۲۰ سال گذشته در قراردادهای بیع متقابل و انطباق با قوانین و مقررات جاری کشور بدنه کارشناسی کمیته را در مسیری قرارداد تا حداکثر تلاش خود را در جهت نزدیکی میان شرایط و مفاد مدل جدید و رویه‌های متداول پذیرفته‌شده بین‌المللی در صنعت جهانی نفت در مورد مسائل فنی و مالی قرارداد به کار گیرد.
وی افزود: در مورد مسائل فنی-مخزنی در جهت حفظ سلامت مخازن انعطاف‌پذیری کافی برای توسعه پلکانی ongoing development پیش‌بینی شده است و در مورد مدل اقتصادی قرارداد ترتیباتی در fiscal regime در نظر گرفته شده تا شرکت‌های نفتی بین‌المللی بتوانند سود معقول و رایج قراردادهای بالادستی را که تحت هر نوع قرارداد دیگری دست یافتنی هستند به دست آورند.
دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی با بیان این‌که کمیته بازنگری پس از بیش از ۲ سال کار کارشناسی امروز معتقد است هیچ نوع قراردادی به خودی خود خوب یا بد نیست، افزود: فضای اجرایی قرارداد شامل مدیریت هوشمند و متعهد، هماهنگی میان همه دستگاه‌های اجرایی و ناظر، تنظیم نظام مالی معقول و منطبق بر استانداردهای بین‌المللی و مهم‌تر از همه چیز، سرعت در تصمیم‌گیری اثر بسیار زیادی در میزان موفقیت یا ناکامی یک قرارداد بالادستی دارد.
کاتبی اظهار امیدواری کرد: در فضای مثبت به وجود آمده جدید، دانش و تکنولوژی روز شرکت‌های نفتی بین‌المللی در کنار بیش از یک صدسال تجربه صنعت نفت ایران بتواند بهترین شرایط را جهت بهره‌برداری از مخازن کشور به عنوان ثروت خدادادی در راستای افزایش بیش از پیش رشد و توسعه داخلی ایران و تأمین امنیت عرضه انرژی در جهان ایجاد کند.
وی در توضیح قراردادهای امتیازی افزود: در مورد ترتیبات امتیازی باید گفت از آنجا که در مقابل خواست جهان از کشورهای دارنده منابع هیدروکربوری یعنی تأمین امنیت عرضه انرژی، کشورهای صاحب مخزن نیز به دنبال حداکثر سازی سود حاصل از ذخایر در جهت حفظ سلامت مخازن و همچنین توسعه صنایع غیرنفتی خود هستند، این انتظار متقابلا به‌تناسب با شرایط روز هر کشور برآورده می‌شود.
کاتبی با بیان این‌که اگرچه نداشتن پیچیدگی در رژیم مالی و انعطاف‌پذیری در شرایط مختلف بازار از ویژگی‌های بارز ترتیبات امتیازی است، تصریح کرد: با توجه به افزایش توان فنی و مهندسی شرکت‌های داخلی در انجام عملیات نفتی (اعم از شرکت‌های تابعه شرکت ملی نفت و همچنین بخش خصوصی) و اهمیت ذخایر و تولیدات نفتی در اقتصاد کشور، ضرورتی برای اعطای حق بهره‌برداری به مدت عمر مخزن و فقط دریافت حق مالکانه و مالیات در ایران وجود ندارد.
وی با اشاره به این‌که با وجود تفسیرهای متفاوت، نتایج کارشناسی نشان داد به دلیل شرایط ویژه مخازن نفتی ایران به لحاظ ظرفیت بالا و ریسک کم در اغلب مناطق کشور و ضریب اطمینان بالای وجود ذخیره هیدروکربور تجاری نیز، ضرورتی برای استفاده از مدل مشارکت در تولید به عنوان مدل رسمی کشور در هر منطقه و هرشرائطی وجود ندارد، افزود: به نظر می‌رسد بالاترین ریسک چرخه عملیات نفتی ریسک کشف تجاری است و این موضوع که به واسطه پذیرش این ریسک پایین در ایران سهمی از تولید بیش از ۲۰ سال که مدت معقول قراردادهای مشارکت در تولید است به طرف مقابل واگذار شود ضروری به نظر نمی‌رسد.
دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی به استفاده از قراردادهای خدماتی اشاره کرد و افزود: استفاده از مدل‌های قراردادی خدماتی که در سال‌های اخیر از سوی برخی کشورهای صاحب ذخایر عظیم به کار برده شده همواره با اصلاحاتی در جهت انعطاف‌پذیر شدن و یا بداقبالی به دلایل گوناگون روبرو بوده است.
وی افزود: برای آسیب‌شناسی ۲ نتیجه بالا مورد بررسی قرار گرفت، در مواردی که قرارداد خدماتی با بداقبالی و نارضایتی پیمانکاران و یا کارفرمایان روبرو می‌شد عواملی از قبیل فضای اجرایی قرارداد، انتظارات کشور صاحب مخزن از میزان تولید، تغییرات غیرقابل‌پیش‌بینی بازار و انعطاف ناکافی این قراردادها در مقابل این تغییرات و عواملی دیگر از این قبیل بسیار تأثیرگذارتر از مدل قرارداد بودند.
کاتبی با بیان این‌که در این مرحله برای نظام‌مند کردن سه نتیجه گفته‌شده الزام‌هایی به عنوان خط قرمز کمیته بازنگری در سندی به نام موارد مفهومی یا Issues Conceptual تنظیم شد، درباره این خطوط قرمز گفت: حداکثر سازی سلامت مخازن به عنوان نعمت خدادادی که در قوانین ایران وجهی از تولید صیانتی نامیده شده، حداکثر استفاده از توان داخلی به وجود آمده طی یک صد سال تجربه صنعت نفت ایران؛ به‌ویژه تجربه ۲۰ سال گذشته در قراردادهای بیع متقابل و انطباق با قوانین و مقررات جاری کشور بدنه کارشناسی کمیته را در مسیری قرارداد تا حداکثر تلاش خود را در جهت نزدیکی میان شرایط و مفاد مدل جدید و رویه‌های متداول پذیرفته‌شده بین‌المللی در صنعت جهانی نفت در مورد مسائل فنی و مالی قرارداد به کار گیرد.
وی افزود: در مورد مسائل فنی-مخزنی در جهت حفظ سلامت مخازن انعطاف‌پذیری کافی برای توسعه پلکانی ongoing development پیش‌بینی شده است و در مورد مدل اقتصادی قرارداد ترتیباتی در fiscal regime در نظر گرفته شده تا شرکت‌های نفتی بین‌المللی بتوانند سود معقول و رایج قراردادهای بالادستی را که تحت هر نوع قرارداد دیگری دست یافتنی هستند به دست آورند.
دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی با بیان این‌که کمیته بازنگری پس از بیش از ۲ سال کار کارشناسی امروز معتقد است هیچ نوع قراردادی به خودی خود خوب یا بد نیست، افزود: فضای اجرایی قرارداد شامل مدیریت هوشمند و متعهد، هماهنگی میان همه دستگاه‌های اجرایی و ناظر، تنظیم نظام مالی معقول و منطبق بر استانداردهای بین‌المللی و مهم‌تر از همه چیز، سرعت در تصمیم‌گیری اثر بسیار زیادی در میزان موفقیت یا ناکامی یک قرارداد بالادستی دارد.
کاتبی اظهار امیدواری کرد: در فضای مثبت به وجود آمده جدید، دانش و تکنولوژی روز شرکت‌های نفتی بین‌المللی در کنار بیش از یک صدسال تجربه صنعت نفت ایران بتواند بهترین شرایط را جهت بهره‌برداری از مخازن کشور به عنوان ثروت خدادادی در راستای افزایش بیش از پیش رشد و توسعه داخلی ایران و تأمین امنیت عرضه انرژی در جهان ایجاد کند.
مطالب زیر را حتما بخوانید:
نظرات کاربران