مبانی قانونی تامین دلیل قضایی
تامین دلیل به معنای حفظ و تهیه کردن یا در جای امن گذاشتن دلیل است و یکی از راههای حفظ حقوقِ فردِ خسارت دیده است.
افراد میتوانند پیش از طرح دعوی در محاکم قضائی، با تقدیم دادخواست تامین دلیل با جلب نظر کارشناس از سیستم قضائی بخواهند.
بدین ترتیب مرجع قضایی فردی (یک نفر کارشناس رسمی دادگستری) را مامور رسیدگی به این مسئله می نماید.
پس از انجام این امر شما می توانید با خیال راحت تری اقدام به طرح دعوا و تشکیل پرونده قضائی نموده و دیگر نگرانی از بابت تضییع حقوق خود نداشته باشید.
قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب (در امور مدنی)
فصل هفتم – تامین دلیل و اظهارنامه
«مبحث اول – تامین دلیل»
ماده ۱۴۹ – در مواردی که اشخاص ذینفع احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل تحقیق محلی و کسب اطلاع از مطلعین و استعلام نظر کارشناسان یا دفاتر تجاری یا استفاده از قرائن و امارات موجود در محل و یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است، متعذر یا متعسر خواهد شد، میتوانند از دادگاه درخواست تأمین آنها را بنمایند. مقصود از تأمین در این موارد فقط ملاحظه و صورتبرداری از این گونه دلایل است.
ماده ۱۵۰ – درخواست تامین دلیل ممکن است در هنگام دادرسی و یا قبل از اقامه دعوا باشد.
ماده ۱۵۱ – درخواست تامین دلیل چه کتبی یا شفاهی باید حاوی نکات زیرباشد:
- مشخصات درخواستکننده و طرف او.
- موضوع دعوایی که برای اثبات آن درخواست تامین دلیل میشود.
- اوضاع و احوالی که موجب درخواست تامین دلیل شده است.
ماده ۱۵۲ – دادگاه طرف مقابل را برای تامین دلیل احضار مینماید ولی عدم حضور او مانع از تامین دلیل نیست. در اموری که فوریت داشته باشددادگاه بدون احضار طرف، اقدام به تامین دلیل مینماید.
ماده ۱۵۳ – دادگاه میتواند تامین دلیل را به دادرس علیالبدل یا مدیر دفتر دادگاه ارجاع دهد مگر در مواردی که فقط تامین دلیل مبنای حکم دادگاه قرار گیرد در این صورت قاضی صادرکننده رأی باید شخصاً اقدام نماید یا گزارش تامین دلیل موجب وثوق دادگاه باشد.
ماده ۱۵۴ – در صورتی که تعیین طرف مقابل برای درخواستکننده تامین دلیل ممکن نباشد، درخواست تامین دلیل بدون تعیین طرف پذیرفته و به جریان گذاشته خواهد شد.
ماده ۱۵۵ – تامین دلیل برای حفظ آن است و تشخیص درجه ارزش آن در موارد استفاده، با دادگاه میباشد.
دانلود نمونه دادخواست تامین دلیل
نظرات کاربران