انواع قرارداد از نظر PMBOK
انواع قرارداد از نظر PMBOK
استاندارد گستره دانش مدیریت پروژه (Project Management Body of Knowledge) اولین بار توسط موسسه مدیریت پروژه (PMI) در سال 1987 میلادی طی یک تلاش برای مستندسازی و استاندارسازی اطلاعات و سیاستهای پذیرفته شده کلی مدیریت پروژه به عنوان یک سند دولتی منتشر شد.نسخه اول آن به صورت عمومی در سال 1996 ودر پی آن نسخه های بعدی هر 4 سال یک بار منتشر شدند.
راهنمای PMBOK فرآیند گرا است یعنی کار را بر اساس فرآیندهای انجام شده تعریف می کند. این روش با دیگر استانداردهای مدیریت مانند ISO 9000 وCMMI سازگاراست. فرآیند های درون پروژه با فازهای آن تعامل دارند .
فرآیند ها در موارد زیر توضیح داده شده اند:
ورودی (مستندات،نقشه ها،طراحیهاو…)
ابزارها و تکنیکها (روش بکارگیری ورودیها)
خروجیها (مستندات،تولیدات و…)
راهنما 44 فرآیند را به رسمیت می شناسد که آنها را به 5 گروه فرآیند اصلی و 9 حوزه دانش تقسیم می کند که تقریبا برای همه پروژه ها عمومیت دارد.
9 حوزه دانش راهنمای pmbok عبارتند از:
1-یکپارچگی (Integration)
2-محدوده (Scope)
3-زمان (Time)
4-هزینه (Cost)
5-کیفیت (Quality)
6-منابع انسانی (Human Resource)
7-ارتباطات (Communications)
8-ریسک (Risk)
9-تدارکات (Procurement)
بر اساس استاندارد PMBOK قراردادها به سه نوع تقسیم می شوند:
1- قراداد هزینه قابل مصرف یا Cost Reimbursable : در این نوع قرارداد پیمانکاران بر اساس صورت وضعیت ارسالی و میزان کارکرد, پول دریافت می کنند. این نوع قرارداد برای کارفرما ریسک زیادتر و برای پیمانکار ریسک کمتری دارد. زمانی که نوع و دامنه کار مشخص نباشد پیشنهاد می گردد که از این نوع قرارداد استفاده گردد. لازم به ذکر است این نوع قرارداد خود به چند نوع تقسیم می گردد:
1-1-قرارداد CPPC : در این قرارداد, به پیمانکار براساس هزینه پرداخت شده به اضافه درصدی از هزینه بعنوان سود, پرداخت می گردد.
1-2-قرارداد CPFF: در این قرارداد, به پیمانکار براساس هزینه پرداخت شده به اضافه سود ثابت (قبلا توافق شده است), پرداخت می گردد.
1-3-قرارداد CPIF : در این قرارداد, به پیمانکار براساس هزینه پرداخت شده به اضافه سود و همچنین به اضافه مبلغی بعنوان پاداش براساس عملکرد مناسب, پرداخت می گردد.
2- قرارداد قیمت ثابت یا Fixed Price : این قرارداد یکی از متداول ترین نوع قراردادها می باشد. در این نوع قرارداد بین کارفرما و پیمانکار مبلغ ثابتی تعیین می گردد و در ازای انجام کل کار پرداخت می گردد.. این نوع قرارداد برای کارفرما ریسک کمتر و برای پیمانکار ریسک بیشتری دارد. زمانی که نوع و دامنه کار تقریبا مشخص باشد پیشنهاد می گردد که از این نوع قرارداد استفاده گردد. به این قرارداد Lump Sum نیز می گویند.
3-قرارداد زمان و مواد یا T&M: این نوع قرارداد ترکیبی از قرارداد CR و FP است. در این قرارداد بر اساس هر واحد کار, پول پرداخت می گردد. بطور مثال می گویند به ازای تولید هر واحد قطعه 12000 ریال پرداخت می گردد. این نوع قرارداد زمانیکه که حجم پولی و مدت زمان قرارداد کم باشد پیشنهاد می گردد.
منبع:http://persianpm.persianblog.ir
مطالب زیر را حتما بخوانید:
نظرات کاربران