از کوین‌تلگراف، «تائو ژانگ» با اشاره به بازدهی بالا و هزینه‌های پایین مرتبط با رمزارز ملی، گفت: در برخی کشورها به دلیل موقعیت  جغرافیایی هزینه مدیریت پول نقد، می‌تواند بسیار بالا باشد و علاوه بر این، افرادی که حساب بانکی ندارند و در روستاها یا مناطق دورافتاده و محروم زندگی می‌کنند، ممکن است به نظام‌های پرداخت دسترسی نداشته باشند.

ژانگ به دیگر نکات مثبت رمزارزهای ملی از جمله افزایش جامعیت مالی اشاره و تاکید کرد: رمزارز ملی می‌تواند ابزاری عمومی و دیجیتال را برای پرداخت فراهم کند که برای استفاده از آن لزومی به داشتن حساب بانکی نیست.ثبات و تقویت سیاست‌های پولی از دیگر نکات مثبت رمزارزها است که از سوی ژانگ مورد توجه قرار گرفت.

وی با تاکید بر این که رمزارزهای ملی می‌توانند به عنوان سدی برابر سایر دارایی‌های دیجیتال عمل کنند، گفت: یک رمزارز ملی با پشتوانه دولتی قابل اطمینان که بر پایه واحد پولی هر کشور تعریف شده باشد، می‌تواند استفاده از رمزارزهای خصوصی را همچون استیبل کوینز، محدود کند؛ رمزارزهایی که نظارت بر آنها دشوار بوده و قادرند ثبات مالی و انتقال سیاست‌های پولی را به خطر بیاندازند.

نکات منفی رمزارزهای ملی از نگاه ژانگ

ژانگ بر اهمیت استفاده از ساختار پیشنهادی انحصاری برای ایجاد یک رمزارز ملی به منظور محدود کردن خطرات و ریسک‌های احتمالی تاکید کرد و گفت که رمزارزهای ملی می‌توانند مشتریان را از بانک‌ها دور کرده و علاوه بر این، صورت‌های مالی بانک های مرکزی را تحت الشعاع قرار دهند.

ژانگ در ادامه به نکات منفی رمزارزهای ملی اشاره و تصریح کرد که بانک‌های مرکزی می توانند متحمل ضرر شوند زیرا به اعتقاد وی عرضه یک رمزارز برای بانک‌های مرکزی می‌تواند بسیار پرهزینه‌ بوده و اعتبار آنها را خدشه دار کرده و در معرض خطر قرار دهد.

وی در این باره اظهار داشت: عرضه یک رمزارز بی عیب و نقص نیازمند آن است که بانک‌های مرکزی در چندین حوزه “زنجیره ارزش” فعال باشند؛ حوزه‌هایی که از جمله آنها می‌توان به تعامل با مشتریان، ساخت کیف پول مجازی، برگزیدن یک فناوری و تامین و نگهداری آن، نظارت بر معاملات و البته مسوولیت‌پذیری در خصوص مسائل مرتبط با پولشویی و تامین مالی تروریسیم اشاره کرد.

ژانگ در ادامه تاکید کرد که هکرها و کلاهبرداری های اینترنتی و همچنین نواقص می‌تواند مانعی بر سر تحقق موارد مذکور باشد و در نتیجه لکه ای سیاه روی اعتبار بانک بر جای بگذارد.

او از راه‌حلی محتمل برای مواجه شدن با این موانع تحت عنوان رمزارزملی مصنوعی (synthetic CBDC/sCBDC) نام برد؛ چنین دارایی با مشارکت بانک مرکزی و بخش خصوصی ایجاد می‌شود و به گفته ژانگ «بخش خصوصی سکه‌هایی را صادر خواهد کرد که به طور کامل توسط منابع بانک مرکزی و با نظارت مستقیم آن پشتیبانی می‌شوند.

رمزارزهای ملی مدت‌ها است که به سوژه‌ای داغ بدل شده اند؛ بانک مرکزی سوئد در فوریه پروژه آزمایشی صدور رمزارز ملی خود را کلید زد و اگرچه تمامی بانک‌های مرکزی از این ایده استقبال نکرده‌اند اما بسیاری از آنها، آن را مورد بحث و تبادل نظر قرار داده‌اند.

منبع: ایبنا