0

آشنایی با قوانین, ضوابط, دستورالعملهای مرتبط با صدور مجوز و فعالیت واحدهای فرهنگی دیجیتال (ویرایش 2)

دسته بندی ها : مجموعه قوانین و مقررات فضای مجازی 31 مرداد 1394 مدیر سایبرلا 1597 بازدید

آشنایی با قوانین، ضوابط، دستورالعملهای مرتبط با صدور مجوز و فعالیت واحدهای فرهنگی دیجیتال

(ویرایش 2)

فهرست :

مقدمه. 3

بخش اول: آیین نامه ساماندهی و توسعه رسانه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال.. 4

بخش دوم: ضوابط صدور مجوز تاسیس و نظارت بر فعالیت واحد‌های فرهنگی دیجیتال.. 11

فصل اول –تعاریف و کلیات.. 11

فصل دوم: وظایف و اختیار «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال». 13

فصل سوم: صلاحیت‌های لازم برای صدور مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال.. 15

فصل چهارم: سازوکار صدور مجوز تاسیس و فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال.. 17

فصل پنجم: سایر مقررات.. 17

بخش سوم: قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان.. 19

بخش چهارم: قانون حمایت از حقوق پدید آورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای.. 23

بخش پنجم: از آیین نامه اجرایی مواد (2) و (17) قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای.. 25

بخش ششم: قانون جرائم رایانه‌ای.. 29

بخش یکم جرائم و مجازات‌ها 29

بخش دوم آیین دادرسی.. 34

بخش سوم سایر مقررات.. 37

بخش هفتم: قانون تعطیل مؤسسات و واحدهای آموزشی و تحقیقاتی و فرهنگی که بدون اخذ مجوز قانونی دائر شده و می‌شود  38

بخش هشتم: قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت‌های غیرمجاز مینمایند. 39

 

باسمه تعالی

مقدمه

 

 

مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور ارتقای سطح علمی و عملی متقاضیان محترم تا سیس واحدهای فرهنگی دیجیتال دست به تهیه این راهنما زده است.

امید است با مطالعه و به کار گیری مفاد آن ، علاوه بر نهادینه شدن مقررات در حوزه رسانه های دیجیتال ، بستر سازی های لازم جهت کار آفرینی ، تولید ات فاخر و شکوفایی صنعت نرم افزاری را در کشور شاهد باشیم.

بخش اول : آیین نامه ساماندهی و توسعه رسانه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال

تصویب نامه شماره 172412/ت 41255 هـ مورخ 3/8/1389 هیأت محترم وزیران

 

 

ماده 1- تعاریف: اصطلاحات مندرج در این آیین­نامه در معانی مشروح مربوط به­کار می­روند:

الف- محتوا: مواد دیداری، شنیداری، نوشتاری و یا ترکیبی از آن­ها در هر شکل و قالب.

ب- اثر: آن­چه از راه دانش، هنر و یا ابتکار پدید می‌آید، بدون در نظر گرفتن طریقه یا روشی که در بیان، ظهور و یا ایجاد آن به­کار رفته است.

پ- محتوای فرهنگی: هر پدیده شامل آثار دیداری، شنیداری، نوشتاری و یا ترکیبی از آن­ها در هر شکل و قالب.

ت- حامـل دیجیتال: ابزاری که داده به منظور تبادل یا عرضه بدون استفاده از شبکه، بر روی آن ذخیره می­گردد، نظیر لوح فشرده.

ث- تکثیر حامل دیجیتال: فرآیندی که در نتیجه آن داده بر روی نسخه­های متعدد از حامل دیجیتال ذخیره گردد، نظیر تولید حامل دیجیتال حاوی داده و یا نسخه برداری از داده بر روی حامل دیجیتال.

ج- نشـر دیجیـتال: قرار دادن داده در معرض عرضـه از طریق رسـانه­هـای دیجیتـال، کـه بـه دو گونه نشر بر حامل دیجیتال و نشر برخط تقسیم می­گردد.

چ- نشر بر حامل دیجیتال: نشر دیجیتال از طریق حامل دیجیتال.

ح- نشر برخط: نشر دیجیتال از طریق رسانه برخط.

خ- ناشر دیجیتال: شخص حقیقی یا حقوقی که به تشخیص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا بر طبق قوانین مربوط اجازه اشتغال به نشر دیجیتال دارد.

د- بسته نرم­افزاری: مجموعه منسجم شامل یک یا چند برنامه رایانه­ای و محتوای دیجیتال قابل اجرا توسط نرم‌افزارهای موجود در آن بسته.

ذ- بسته نرم‌افزاری رسانه­ای: بسته نرم­افزاری­ که برای دسترسی، نمایش، پخش، جستجو و یا بازی با محتوای دیجیتال موجود در آن بسته مورد استفاده قرار می­گیـرد، از قبیـل چنـدرسانه­ای­ها، بازی­ها و سرگرمی­های دیجیتال.

ر- بسته نرم‌افزاری رسانه­پرداز: بسته نرم­افزاری که برای پدیـدآوردن و ویـرایش بـسته نرم­افزاری رسانه­ای و محتوای فرهنگی و یا انتشار هرگونه محتوا مورد استفاده قرار می­گیرد.

ز- رسانه برخط: هر سامانه­ که امکان قرار دادن محتوای دیجیتال در معرض دسترس عمـوم یا بیش از یک هزار مخاطب مشخص یا نا مشخص از طریق بستر شبکه نظیر شبکه گسترده جهانی، شبکه­های محلی، شبکه­های مبتنی بر فناوری بلوتوث، شبکه­های تلفن ثابت و همراه را فراهم می­آورد.

س- رسانه برخط اختصاصی: رسانه برخط که صرفاً شخص حقیقی یا حقوقی متـصدی آن را معرفی و محتوای دیجیتال در قلمرو اطلاعات، اخبار، خدمات، آثـار و محـصولات شـخص یاد شده را در معرض دسترس قرار می‌دهد.

ش- رسانه پیام­ده: رسانه برخط مبتنی بر سامانه­­ای که امکان ارسال پیام­های حاوی محتوای دیجیتال از طریق بستر شبکه­ ارتباطی و مخابراتی برای بیش از یک هزار مخاطب مشخص یا نامشخص را فراهم می­آورد، از قبیل سامانه­های ارسال انبوه پیامک و سامانه‌های ارسال پیام­ با فناوری «بلوتوث»

ص- رسانه کاربر محور: رسانه برخطی که بـستر قرار دادن محتـوای دیجیتـال در معـرض دسترسـی عمـوم یـا بـیش از یک هزار مخاطـب مـشخص و همچنـین تعامـل و تـشکیل گروه‌ها و شبکه­های مجازی را برای کاربران فراهم ­آورد.

ض- مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال: اماکن عمومی که با به­کارگیری سخت افزار و نـصب نرم‌افزارهای مورد لزوم، امکان کاربری بسته‌های نرم­افزاری رسـانه­ای بـازی و سـرگرمی را برای مراجعه­کنندگان فراهم می­آورند.

ط- رسـانه دیـجیتال: رسـانه مبتنی بـر فـناوری نـوین اطلاعـات و ارتباطـات، شـامل گونه­های زیر:

  • بسته نرم‌افزاری رسانه­ای.
  • حامل دیجیتال حاوی داده.
  • رسـانه برخط.

ظ- فعالیت فرهنگی دیجیـتال: فعالیـت فـرهنگی مبتنی بر فـناوری نـوین اطلاعات و ارتباطات، شامل گونه­های زیر:

  • تصدی رسانه برخط.
  • پدیدآوردن، تهیـه کـردن و عرضه بـسته نرم‌افزاری رسـانه­ای و بـسته­ نرم‌افزاری رسانه پرداز.
  • تکثیـر حامـل دیـجیتال و خدمـات مرتبط به قصـد انـتفاع یا برای عرضـه توسـط تکثیر کننده.
  • نشر دیجیتال.
  • تصدی مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال.
  • تصدی ایجاد، توسعه، پشتیبانی و اداره هر شکل رسانه برخط، سامانه یا مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال به سفارش متصدیان مربوط.
  • ارائه هرگونه خدمات ویرایش محتوا با استفاده از ابزارهای مبتنی بر فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات.

ع- واحد فرهنگی دیجیتال: هر سامانه، مکان کـسب و کار، شخص حقوقی و یا تشکیلات تحت هر شکل و عنوان از قبیل گروه، سازمان، مرکز، شرکت، مؤسسه، فروشگاه، کارگاه، کارخانه، شبکه، وب­سایت، پایگاه اطلاع رسانی و رسـانه برخط که فعالیت فرهنگی دیجیـتال انجام داده یا برای فعالیت­ فرهنگی دیجیتال مورد استفاده قرار می­گیرد.

غ- دستگاه اجرایی: دستگاه‌های اجرایـی موضـوع مـاده (5) قـانون مـدیریت خـدمات کشوری.

ف- پدید آوردن: خلق اثری جدید با به­کـارگیری دانـش، هنـر و یا ابتکـار توسط شـخص حقیقی، به تنهایی یا با همکاری دیگر پدیدآورندگان.

ق- تهیـه کـردن: تـأمین سـرمایه و امکانـات مـورد نیـاز و بـه­کـارگیری پدیدآورنـده یـا پدیدآورندگان برای ایجاد اثری جدید.

ک- تصدی: تأمین سرمایه و امکانات مورد نیـاز و اداره امـور هرگونـه سـامانه یا تـشکیلات از قبیل شرکت، مؤسسه، دفتر، فروشگاه، واحد و مرکز.

ماده 2- ایجاد و فعالیت هر واحـد فرهنگی دیجیتال و انتشار هر رسانه دیجیتال منوط به اخـذ مجـوز از وزارت فرهنـگ و ارشاد اسـلامی است و متخلفـین وفق قـانون‌ تعطیـل‌ مؤسـسات‌ و واحـدهای‌ آموزشی‌ و تحقیقاتی‌ و فرهنگی‌ که‌ بدون‌ اخـذ مجوز قـانونی‌ دائر شده‌ و می‌شود- مصـوب 1372- و سایر قوانین موضوعه مورد پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.

تبصره 1- صدور پروانه انتشار نشریات الکترونیک وفق قوانین و مقـررات مربوط بـه مطبوعات و رسانه­ها انجام می­گردد.

تبصره 2- نشریات ادواری علمـی، آموزشـی و ترویجـی دارای رتبـه­بنـدی وزارتخانـه­هـای علـوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، آموزش و پرورش و جهاد کشاورزی کـه قـبلاً برابر قوانین و مقررات مربوط از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پروانه انتشار به صورت چاپی دریافت نموده­اند، در صورتی که با همان محتوای نسخه چاپی، به صورت الکترونیک منتشر شوند نیاز به اخذ مجوز جداگانه ندارند.

ماده 3- کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی از­جمـله دارنـدگان مجوز­هـای موضـوع مواد (2) و (4) این آیین­نامه مکلفند برای انجام فعالیت‌هایی تبلیغاتی، روابط عمومی و معرفی کالا یا خدمات برای فروش (از قبیل مشـاوره، تهیـه، و انتشار محتـوای تبلیغاتی) مجوز فعالیـت تبلیغـاتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اخذ یا به کانون‌های تبلیغاتی دارای مجوز معتبـر از آن وزارتخانه مراجعه نمایند و متخلفین وفق آیین نامه تأسیس و نظارت بـر نحـوه کـار و فعالیت کانون‌های آگهـی و تبلیغاتی- مصوب 1358 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران- و قـانون‌ تعطیل‌ مؤسـسات‌ و واحـدهای‌ آموزشی‌ و تحقیقاتی‌ و فرهنگی‌ که‌ بدون‌ اخذ مجوز قانونی‌ دائر شده‌ و مـی‌شود – مصوب 1372- و سایر قوانین موضوعه مورد پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.

تبصره- نشریـات الـکترونیک و چاپـی دارای پـروانه از وزارت فرهنگ و ارشـاد اسلامی بـرای نشـر آگهی­های تبلیغاتی و رسانه­های برخط اختصاصی ثبت شده در آن وزارتخانه، صرفاً برای معرفی و تبلیغ محصولات و خدمات متصدیان آن­ها نیاز به اخذ مجوز فعالیت تبلیغاتی ندارند.

ماده 4- هرگونه فعالیت تجـاری در زمینه تولید، تکثیر، توزیع و عرضه کالای شامل آثار دیداری و شنیداری به هر طریق از قبیل حامـل­هـای دیجیتال یا شبکه داده منوط به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشـاد اسلامی است و متخلفـین وفق قانـون نحـوه مجازات اشخاصـی کـه در امـور سمعی و بصـری فعالیت‌هایی غیرمجاز می‌نمایند- مصوب 1386- و سایر قوانین موضوعه مورد پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.

تبصره 1- بسته­های نرم‌افزاری رسانه­ای و کالاهای شامل محتوای فرهنگی دیداری و شنیداری یا قابل اجرا به صورت محتوای یادشده، کالای شامل اثر دیداری و شنیداری محسـوب می­گردند.

تبصره 2- هرگونه فعالیت تجاری در زمینه تولید، تکثیر، توزیع و عرضه کـالای شامل آثـار دیداری و شنیداری از طریق سامانه­های برخط، اعم از آن­که کالا، به صورت برخط بـارگیری گـردد یـا پس از سفارش متقاضی، به وسیله پست، پیک یا سایر روش­ها برای وی ارسال گردد، بدون اخذ مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ممنوع است.

ماده 5- وزارت بازرگانی مکلف است با همکاری اتحادیه­ها و مجامع صنفی ظـرف سـه ماه پـس از ابلاغ این آیین­نامه، صنوفی را که بر طبق ضوابط صنفی مجاز به عرضه تـجاری هر یک از اشـکال کـالا و محصولات شامل آثار دیداری و شنیداری می­باشند به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اتحادیه­ها و مجامع صنفی مربوط اعلام نماید. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف است تقاضای صـدور مجـوز فعالیت تجاری در زمینه­های یاد شده را فقط از واحدهای صنفی دارنده جواز کسب صنـوف مشخص شده توسط وزارت بازرگانی که به صورت کتبی از اتحادیه صنفی ذی‌ربط معرفی شده­اند، دریافت نماید.

ماده 6- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف­ است ظرف سه ماه پس از ارائه تقاضای اخـذ هر یک از مجـوزهای موضوع این آیین­نامه، نسبت به بررسـی صـلاحیت متقاضیان و صدور مجوز برای اشخاص واجد صلاحیت اقدام نماید.

تبصره 1- دستگاه‌های ذی‌ربط موظفند همکـاری لازم را بـرای بررسی صـلاحیت متقاضـیان بـا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به­عمل آورده و به استعلام­های آن وزارتخانـه ظـرف پـانزده روز پاسـخ دهند.

تبصره 2- چنانچه احراز صلاحیت متقاضیان، ظرف سه ماه میسر نگردد، وزارت فرهنـگ و ارشـاد اسـلامی مکلـف اسـت مجـوز موقـت مـشروط بـرای متقاضـیانی کـه عـدم صـلاحیت آنـان احـراز نگردیده است، صادر نماید.

ماده 7- دستگاه‌های اجرایی برای انجام گونه­های فعالیت فرهنگی دیجیتال، فعالیت تبلیغاتی و روابط عمومی و همچنین انتشار گونه­های رسانه دیجیتال که به موجب قوانین و مقررات مربوط، به صراحت جزو تکالیف، وظایف یا اختیارات آن­ها است، نیاز به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارند.

ماده 8- ثبت رسانه­ برخط اختصاصی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجوز فعالیت رسانه یادشده محسوب می­گردد و اشخـاص حقیقی و حقوقی که رسـانه برخط اختصاصی خود را بر طبق ضوابط مربوط در آن وزارتخانه به ثبت رسانیده­اند برای آن رسانه، نیاز به اخذ مجوز دیگری ندارند.

تبصره- اشخاص حقیقی برای انتشار محتوا و ایجاد تارنمای اختصاصی نظیر «وبلاگ» در رسانه­های کاربرمحور دارای مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیاز به دریافت مجوز جداگانه ندارند.

ماده 9- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف­ است امکان ثبت رسانه­های بـرخط اختـصاصی را از طریق سامانه­های برخط و یا مراجعه حضوری به نحوی فراهم آورد که ثبت رسانه مورد تقاضا، بلافاصـله پس از مراجعه حضوری یا برخط متقاضیان انجام شود.

ماده 10- اشخاص حقیقی و حقـوقی که پیش از ابلاغ ایـن آیـین­نامه واحـدهایی ایجاد نموده یـا فعالیت‌هایی انجام می­داده­اند که وفق این آیین نامه نیاز به اخـذ مجـوز از وزارت فرهنـگ و ارشاد اسلامی دارد، باید ظرف شش ماه از تاریخ ابلاغ این آیین­نامه نسبت به درخواست مجوز مربـوط از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اقدام نموده و گواهی­نامه آن وزارتخانه مبنی بر ثبت درخواست مجوز را دریافت نمایند.

تبصره 1 – وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف است ظرف دو هفته گواهی­نامه یـادشده در ایـن ماده را برای متقاضیان صاحب صلاحیت صادر نماید.

تبصره 2- اشخاص دارنده گواهی­نامه موضوع این ماده و همچنین دارندگان مجوزهای یادشده در مواد (2) (3) و (4) این آیین­نامه، حسب مورد از تاریخ ابلاغ عدم موافقت با تقاضای اخذ مجوز یا ابطـال مجوز آن­ها مطابق ضوابط و دستورالعمل‌های ماده (22) این آیین­نامه، باید ظرف یک ماه نسبت به تعطیـلی کامل واحدها یا فعالیت‌هایی که نیاز به اخذ مجوز از وزارت فرهنـگ و ارشاد اسـلامی دارد اقدام نمایند.

ماده 11- وزارت صنایع و معادن مکلف است صدور و یا تمدید جواز تأسیس و پروانه تولیـد در زمینه نرم‌افزارهای رسانه­ای و رسانه­پرداز و تولید یا تکثیر حامل­های دیجیتال حاوی داده را منوط بـه اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نموده یا فعالیت‌هایی یاد شده را از موضوع جواز تأسیس یا پروانه تولید مستثنی نماید. وزارتخانه یادشده با واحدهای صنعتی متخلف از این آیین­نامه و ضوابط و دستورالعمل‌های اجرایی آن وفق قوانین و مقررات موضوعه رفتار می­نماید.

ماده 12- اشخاص حقیقی و حقوقی دارای مجوز یا پروانه از دستگاه‌های اجرایی و سایر مراجع ذی­صلاح، در چارچوب قوانین مربوط مکلفند از ارائه خدمات یا محـصولات بـه فعالیت­ها و واحدهایی که وفق این آیین­نامه نیاز به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسـلامی دارند، و فاقد مجـوز مربوط هستند خودداری نمایند. دستگاه‌های اجـرایی و مراجع ذی­صلاح در چارچوب وظایف قانونی خود، مکلف به نظارت بر حسن اجـرای حکم مقرر در این ماده و همچنین برخورد با متخلفین از آن وفق قوانین و مقررات موضوعه و ضوابط و دستورالعمل‌های اجرایی ماده (22) این آیین­نامه هستند.

ماده 13- وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف است به منظور ترویج فرهنگ اسـلامی- ایرانـی و توسعه رسانه­ها و فعالیت‌هایی فرهنگی دیجیتال در کشور، با رعایت قوانین موضوعه و از محل اعتبـارات مربوط، اقدامات ذیل را انجام دهد:

الف- حمایت از تهیه و انتشار رسانه­های دیجیتال، شامل:

1- حمایت از تهیه و انتشار بسته­های نرم‌افزاری رسانه­ای مروج فرهنگ اسلامی – ایرانی یا مـؤثر در ارتقـای اطلاعات و آگاهی­های عمومی.

2- حمایت از انتشار رسـانه­هـای بـرخط مـروج فرهنـگ اسـلامی – ایرانـی یا مـؤثر در ارتقـای اطلاعـات و آگاهی­های عمومی و دانش و مهارت‌های تخصصی.

ب- حمایت از ایجاد، توسعه و استمرار فعالیت رسانه­های کاربر محـور غیـر دولتـی تحـت نظـارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

پ- حمایت از توسعه زیرساخت­های تهیه و نشر رسانه­ها، آثار و محـصولات فرهنگـی دیجیتـال، شامل:

1- حمایت از ایجاد، توسعه و استمرار فعالیت شهرک­ها و مراکز توانمندسـازی (رشـد) تخصـصی رسـانه­هـا و فعالیت‌هایی فرهنگی و هنری دیجیتال.

2- حمایت از ایجاد، توسعه و استمرار فعالیت بخش­های ویژه رسانه­ها و فعالیت‌هایی فرهنگی دیجیتـال در پارک­های علم و فناوری و مراکز رشد.

3- حمایت از تأمین بسته­های نرم‌افزاری رسانه پرداز و سایر ابزارهای سخت افزاری و نرم‌افزاری تهیه و نشر رسانه­ها، آثار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال.

4- حمایت از تولید، انتشار و ترویج کاربری سامانه­های مبتنی بر خط و زبان فارسی و تاریخ هجری شمسی.

5- حمایت از ایجاد و توسعه مراکز غیردولتی ارائه خدمات تخصصی بـرای تهیـه و نـشر رسـانه­هـا، آثـار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال.

6- حمایت از خرید خدمات مراکز داده (IDC) برای رسانه­های برخط داخلی.

7- حمایت از ایجاد و فعالیت مراکز داده (IDC) برای بخش فرهنگ.

ت- حمایت از ارتقای دانش و مهارت­های تخصصی در زمینه رسانه­ها، آثار و محصولات فرهنگـی دیجیتال، شامل:

1- حمایت از انجام فعالیت‌هایی پژوهشی راهبردی در بخش غیر دولتی در حوزه رسانه­ها، آثار فرهنگـی و هنری دیجیتال.

2- حمایت از طرح­های تحقیق و توسعه کاربردی دارای خروجی قابل اجرا در بـخش غیردولتـی در حـوزه رسانه­ها، آثار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال.

3- حمایت از برگزاری تورهای داخلی و خارجی، کارگاه‌ها و دوره­های آموزشی تخصصی در زمینه رسانه­هـا، آثار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال.

ث- حمایت از توسعه فرهنگ بهره­گیری مناسب از آثار و محصولات فرهنگـی، هنـری و رسـانه­ای دیجیتال، شامل:

1- حمایت از تهیه و انتشار محتوا و آثار فرهنگی و هنری در زمینه رسـانه­هـا، آثـار و مـحصولات فرهنگـی و هنری دیجیتال و فرهنگ بهره­گیری از آن­ها.

2- برگزاری سالانه جشنواره ملی و بین­المللی فرهنگ، هنر و رسانه دیجیتال.

3- حمایت از برگزاری مسابقات، جشنواره‌ها، نمایشگاه‌ها و بازارچه­های ملی و منطقه­ای در زمینه رسانه­ها، آثار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال.

4- حمایت از تهیه و پخش برنامه­های رادیویی و تلویزیونی در زمینه ارتقای فرهنگ و آگاهی عمومی و دانش و مهارت­های تخصصی حوزه رسانه­ها و فعالیت‌هایی فرهنگی دیجیتال.

5- حمایت از ایجاد و توسعه خانه­های فرهنگ دیجیتال و مجتمع­های فرهنگی دیجیتال در سراسر کشور.

6- خرید نسخه­های آثار و محصولات فرهنگی، هنری و رسانـه­ای فاخر دیجـیتال و اهدای آن­ها بـه خانه­های فرهنگ دیجیتال، مجتمع­های فرهنگی دیجیتال، کتابخانه­های عمومی، سایر مراکز فرهنگـی و مخـاطبین خـاص داخلـی و خارجی.

ج- حمایت از توسعه اقتصاد رسانه­ها، آثار و محصولات فرهنگی و هنری دیجیتال، شامل:

1- حمایت از ایجـاد و توسـعه سـامانه­هـای فـروش آثـار، محـصولات و خـدمات فرهنگـی، هنـری و رسانه­ای دیجیتال.

2- حمایت از خرید آثار، محصولات و خدمات فرهنگی، هنری و رسانه­ای دیجیتال از طریق صـدور و توزیـع کارت­های الکترونیک تخفیف خرید آثار و خدمات یادشده میان آحاد مختلف جامعه.

3- اعطای تسهیلات مالی و اعتباری از محل وجوه اداره شده و سایر منابع برای ایجاد، ارتقا، توسعه و استمرار فعالیت رسانه­ها، آثار، محصولات و واحدهای فرهنگی دیجیتال و مراکز، خدمات و ابزارهـای سخت افزاری و نرم‌افزاری مرتبط.

4- پرداخت بخشی از سود و کارمزد تسهیلات اعطایی برای پدید آوردن یا ارتقـای آثـار فرهنگـی، هنری و رسانه­ای دیجیتال و برپانمودن یا توسعه سامانه­ها یا واحدهای فرهنگی دیجیتال دارای توجیه اقتصادی.

چ- حمایت از صادرات و حضور اثرگذار رسانه­ها، آثار و محـصولات فرهنگی و هنری دیجیتـال داخلـی در خارج از کشور، شامل:

1- حمایت از برگزاری بازارچه­ها و نمایشگاه­های رسانه­ها و آثار و محصولات فرهنگی و هنـری دیجیتـال به ویژه در کشورهای حوزه تمدن ایرانی- اسلامی.

2- حمایت از حضور دست‌اندرکاران رسانه­هـا و آثـار و محـصولات فرهنگـی و هنـری دیجیتـال داخلی در بازارچه­ها، نمایشگاه­ها، همایش­ها، مسابقات و جشنواره­های خارج از کشور.

3- حمایت ویژه از تهیه و نشر رسانه­های برخط و بسته­های نرم‌افزاری رسـانه­ای مـروج فرهنـگ اسلامی- ایرانی به زبان‌های خارجی.

4- اعطای جوایز و مشوق­ها در ازای صادرات آثار، محصولات و خدمات فرهنگی، هنری و رسانه­ای دیجیتال.

5- اعطای جوایز و مشوق­ها در ازای مخاطبین خارجی رسانه­های برخط داخلی.

ماده 14- کلیه دستگاه‌های اجرایی مکلفند با رعایت قوانین موضوعه، احکام این آیین­نامه و ضوابط و دستورالعمل‌های اجرایـی آن و از محـل اعتبـارات مربـوط، از تهیه و انتشار محتوای فرهنگی دیجیتال مربوط به حوزه وظایف قانونی خود که مروج فرهنگ اسلامی- ایرانی بوده و یا در ارتقای اطلاعات و آگاهی­های عمومی یا دانش و مهارت‌های تخصصی مؤثر باشد، حمایت نمایند.

ماده 15- معاونت برنامه­ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور منابع لازم برای اعطای حمایت­ها و تسهیلات موضوع این آیین­نامه را در لوایح بودجه­ سنواتی و مقررات مربوط پیش­بینی می­نماید.

تبصره- بیست درصد (20%) مجموع اعـتبار اعطای حمایت­ها و تسهیلات موضـوع این آیین­نامـه، به استثنای اعتبارات تخصیص یافته به اعطای تسهیلات مالی و اعتباری، به اعطای حمایت­های موضوع ماده (14) این آیین­نامه اختصاص خواهد یافت.

ماده 16- اعطای تسهیلات و حمایت­های موضوع این آیین­نامـه بایـد از طریق فراخـوان عمـومی شامل محورها و اولویت­های شکلی و موضوعی و خلاصه سازوکار ارزیابی تقاضاهای واصـل شده و با اعطـای فرصت­های برابر به تمامی متقاضیان در سراسر کشور و رعایت قوانین و مقررات مربوط صورت گیرد.

ماده 17- اعطای تسهیلات و حمایت­های موضوع این آیین­نامه به استثنای جزء (4) بند (ث) مـاده (13) این آیین­نامه به دستگاه‌های اجرایی و شرکت‌ها، مؤسسات و سازمان‌هایی غیردولتی که به طور مستمر از محل بودجه عمومی کشور کمک دریافت می­نمایند ممنوع است.

ماده 18- به منظور ایجاد هماهنگی و اجتناب از ارایه حمایت­هـا و تسهیلات مـوازی و تـداخل ‏فعالیت­ها، کلیه دستگاه‌های اجرایی مکلفند تقاضای تسهیلات و حمایت­های موضوع این آیین­نامه را از طریق یک رسانه برخط اینترنتی که بدین­منظور توسط وزارت فرهنگ و ‏ارشاد اسلامی، ایجاد گردیـده است، دریافت نموده و مشخصات متقاضیان، نوع تسهیلات و حمایت­های درخواستی و فرآیند و نتایج بررسی ‏آن­ها را در رسانه مورد اشاره منتشر نمایند.

ماده 19- به استثنای مواردی که در قوانین بودجه سنواتی یا سایر قوانین جاری، احکامی برخلاف مقررات این آیین­نامه وضع شده یا می­شود، هرگونه حمایت از رسـانه­ها و فعالیت‌هایی فرهنـگی دیجـیتال و نیز حمـایت از پدیـدآوردن، تهیه­کردن، نشر و انتشار محتوای فرهنگی دیجیتال، از محل بودجه عمـومی کـشور، توسط کلیه دستگاه‌های اجرایی باید با رعایت سـازوکار و ضـوابط مقـرر در مـواد (16) تا (21) ایـن آیین­نامه و ضوابط و دستورالعمل‌های اجرایی موضوع ماده (22) این آیین­نامه و تبصره ذیل آن صورت گیرد.

تبصره- مشوق­ها و جوایز صادراتی و حمایت­های صنعتی وزارت­خانه­های بازرگانی و صنایع و معادن از شمول این ماده مستثنی است.

ماده 20- اعطای هر شکل حمایت، تعهد و پرداخت هر مبلغ برای خرید کالا و خـدمات موضـوع مواد (2) (3) و (4) این آیین­نامه به اشخاص حقیقی و حقوقی فاقد مجوز مربوط از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توسط دستگاه‌های اجرایی ممنوع اسـت. دارندگان مجوزهای موضوع مواد (2) (3) و (4) این آیین­نامه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای فعالیت در زمینه مجوز اخذ شده و همچنین بهره­منـدی از حمایـت و یا فـروش کـالا و خـدمات موضوع مجوز خود به دستگاه‌های اجرایی نیاز به اخذ مجوز، پروانه یا رتبه و یا احراز صلاحیت توسط مراجع دیگر ندارند.

تبصره- دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (7) این آیین­نامه از لزوم اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای معاملات موضوع این ماده با سایر دستگاه‌های اجرایی مستثنی هستند.

ماده 21- هر گونه خرید و یا حمایت از بسته­های نرم‌افزاری رسانه­ای یا نسخه­هـا یـا حامـل­هـای دیجیتال حاوی آن­ها توسط دستگاه‌های اجرایی، علاوه بر رعایـت سـایر قـوانین و مقـررات موضـوعه، منوط به احراز ثبت نرم­افزار مورد حمایت یا خریداری، وفـق قـانون حمایـت از حقـوق پدیدآورنـدگان نرم‌افزارهای رایانه­ای- مصوب 1379- به­نام فروشنده یا دریافت­کننده حمایت است.

تبصره 1- خرید نسخه­های بسته­های نرم‌افزاری ثبت شده از ناشرین دیجیتال و نیز نماینده فروش ناشرین یاد شده با رعایت سایر قوانین و مقررات موضوعه بلامانع است.

تبصره 2- در مواردی که خرید یا حمایت از بسته­های نرم‌افزاری در قالب سـفارش یا حمایـت از پدیدآوردن یا تهیه آن­ها صورت می­گیرد، پرداخت حداکثر نیمی از مبلغ معاملـه یـا حمایـت، بـا اخـذ تعهد و تضمین مناسب برای ارائه گواهی­نامه ثبت نرم­افزار بلامانع است.

ماده 22- ضوابط و دستورالعمل‌های اجرایی این آیین­نامه از جمله چگونگی ثبت رسانه­هـای بـرخط اختصاصی، صدور، ابطال و تعلیق مجوز، ضوابط فعالیت دارندگان مجوزها و اعمال نظارت بر فعالیت­ها، ضوابط ارائه خدمات یـا محصولات برای فعالیت­ها و واحدهایی که نیاز به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشـاد اسـلامی دارند و همچنین محورها و اولویت­های شـکلی و موضوعی و سازوکار ارزیابی تقاضاهای دریافت تسهیلات و حمایت­ها، در چارچوب قوانین مربوط و احکام این آیین­نامه با همکاری تشکل­های صـنفی مربوط، توسـط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا حسب مورد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دستگاه اجرایی ذی‌ربط تدوین و ابلاغ می­گردد.

تبصره- اولویت­ها و سازوکارهای انتخاب محتوای فرهنگی مورد حمایت و چگونگی تعیین مبلغ و اعطای حمایت­هـای موضـوع مـاده (14) ایـن آیـین­نـامه در کـارگروهی کـه بـا عـضویت نماینـدگان وزارتخانه­های فرهنگ و ارشاد اسلامی (رییس) ارتباطات و فناوری اطلاعات، آموزش و پرورش، علـوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت و درمان و آموزش پزشکی، دبیرخانه شورای عالی اطلاع­رسـانی، سـازمان تبلیغات اسلامی، حوزه علمیه قم، مؤسسه مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی و تشکل­های صنفی ذی‌ربط تشکیل می­گردد، تدوین و پس از ابلاغ وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرا می­گردد.

ماده 23- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، معاونت علمی و فناوری رئیس جمهور، پارک­های علم و فناوری و مراکز رشد، در چارچوب قوانین موضوعه، برای ایجاد بخش­های ویژه رسانه­ها و فعالیت‌هایی فرهنگی دیجیتال در پارک­های علم و فناوری و مراکز رشد همکاری لازم را با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عمل می­آورند.

ماده 24– وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف است، هر شش ماه یک­بار گزارشـی از اجـرای ایـن آیین­نامه و نتایج آن به هیئت وزیران ارائه نماید.

 

بخش دوم: ضوابط صدور مجوز تاسیس و نظارت بر فعالیت واحد‌های فرهنگی دیجیتال

تاریخ ابلاغ: 11/11/1390 شماره 166597/1

ابلاغ توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

در اجرای ماده 22 آیین‌نامه ساماندهی و توسعه‌ی رسانه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال، موضوع تصویب‌نامه شماره 172412/ت 41255 هـ مورخ 3/8/1389 هیأت محترم وزیران، «ضوابط صدور مجوز تاسیس و نظارت بر فعالیت واحد‌های فرهنگی دیجیتال» به شرح ذیل برای اجرا ابلاغ می‌گردد.

فصل اول –تعاریف و کلیات

ماده 1- تعاریف: در اجرای این ضوابط، واژگان و عبارات در معانی مشروح ذیل به کار می‌روند.

الف- مرکز: «مرکز توسعه‌ی فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال» وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

تبصره: در صورت تغییر نام مرکز مزبور، نام جدید مرکز جایگزین نام قبلی در این ضوابط خواهد شد، است.

ب – واحد فرهنگی دیجیتال مجاز: واحد فرهنگی دیجیتال دارای مجوز فعالیت معتبر از مرکز توسعه‌ی فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال.

ج – مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال مجاز: مدیرانی که صلاحیت ایشان برای احراز سمت مدیریت واحد‌های فرهنگی دیجیتال مطابق با این ضوابط تایید و نام آنها به عنوان مدیر در مجوز فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال درج شده است. بدیهی است در مورد شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری، درج نام مدیران در مجوز فعالیت فرهنگی دیجیتال منوط به طی تشریفات قانونی در مراجع ثبت شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری است.

د – داده: هرگونه برنامه‌ی رایانه‌ای، اطلاعات و محتوای دیداری، شنیداری، نوشتاری و یا ترکیبی از آنها در قالب دیجیتال.

ه – نشر دیجیتال: قرار ‌دادن داده در معرض عرضه از طریق رسانه‌های دیجیتال که به دو گونه‌ی نشر بر حامل دیجیتال و نشر بر خط تقسیم می‌گردد.

و – نشر بر حامل دیجیتال: نشر دیجیتال از طریق حامل دیجیتال

ز – نشر برخط: نشر دیجیتال از طریق رسانه‌ی برخط.

ح – بسته نرم‌افزاری رسانه‌ای: بسته‌ی نرم‌افزاری که برای دسترسی، نمایش، پخش، جست‌وجو و یا بازی با محتوای دیجیتال موجود در آن بسته مورد استفاده قرار می‌گیرد، از قبیل چندرسانه‌یی‌ها، بازی‌ها و سرگرمی‌های دیجیتال.

ط – بسته نرم‌افزاری رسانه پرداز: بسته نرم‌افزاری که برای پدید آوردن و ویرایش بسته نرم‌افزاری رسانه‌ای و محتوای فرهنگی و یا انتشار هرگونه محتوا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ی – رسانه بر خط: هر سامانه که امکان قرار دادن محتوای دیجیتال در معرض دسترس عموم یا بیش از یک هزار مخاطب مشخص یا نامشخص از طریق بستر شبکه نظیر شبکه گسترده جهانی، شبکه‌های محلی، شبکه‌های مبتنی بر فناوری بلوتوث، شبکه‌های تلفن ثابت، و همراه را فراهم می‌آورد.

ک – رسانه بر خط اختصاصی: رسانه بر خط که فقط شخص حقیقی یا حقوقی متصدی آن را معرفی و محتوای دیجـیتال در قلمرو اطـلاعات، اخبار، خدمات، آثار و محصولات شخص یاد شده را در معرض دسترس قرار می‌دهد.

ل – رسانه پیام ده: رسانه بر خط مبتنی بر سامانه‌ای که امکان ارسال پیام‌های حاوی محتوای دیجیتال از طریق بستر شبـکه ارتبـاطی و مخـابراتی بر‌ای بیش از یک هزار مخاطب مشخـص یا نامشخـص را فراهم می‌آورد، از قبیل سامانه‌های ارسال انبوه پیامک و سامانه‌های ارسال پیام با فناوری بلوتوث.

م. رسانه کاربر محور: رسانه بر خطی که بستر قرار دادن محتوای دیجیتال در معرض دسترسی عموم یا بیش از یک هزار مخاطب مشخص و همچنین تعامل و تشکیل گروه‌ها و شبکه‌های مجازی را برای کاربران فراهم می‌آورد.

ن – مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال: اماکن عمومی که با به‌کارگیری سخت افزار و نرم‌افزارهای مورد لزوم، امکان کاربری بسته‌های نرم‌افزاری رسانه‌ای بازی و سرگرمی را برای مراجعه کنندگان فراهم می‌آورند.

س فعالیت فرهنگی دیجیتال: فعالیت فرهنگی مبتنی بر فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات، شامل گونه‌های زیر:

  • تصدی رسانه بر خط
  • پدید آوردن، تهیه کردن و عرضه بسته نرم‌افزاری رسانه‌ای و بسته نرم‌افزاری رسانه پرداز
  • تکثیر حامل دیجیتال و خدمات مرتبط به قصد انتفاع یا بر‌ای عرضه توسط تکثیر کننده
  • نشر دیجیتال
  • تصدی مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال
  • تصدی ایجاد، توسعه، پشتیبانی و اداره هر شکل رسانه بر خط سامانه یا مرکز بازی و سرگرمی دیجیتال به سفارش متصدیان مربوط
  • ارایه هرگونه خدمات ویرایش محتوا با استفاده از ابزارهای مبتنی بر فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات

ع – واحد فرهنگی دیجیتال: هر سامانه، مکان کسب و کار، شخص حقوقی و یا تشکیلات تحت هر شکل و عنوان از قبیل گروه، سازمان، مرکز، شرکت، موسسه، فروشگاه، کارگاه، کارخانه، شبکه، وب­سایت، پایگاه اطلاع رسانی و رسانه بر خط که فعالیت فرهنگی دیجیتال انجام داده یا برای فعالیت فرهنگی دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ماده 2- «ایجاد» و «فعالیت» هر واحد فرهنگی دیجیتال به ترتیب منوط به اخذ مجوز «تاسیس» و «فعالیت» از «مرکز» مطابق با مقررات این ضوابط است.

تبصره 1- صدور پروانه‌ی انتشار نشریات الکترونیک و مجوز تاسیس و فعالیت خبرگزاری‌ها مطابق با قوانین و مقررات مربوط انجام گردیده و از شمول این ضوابط مستثنی است، اما سایر اشکال رسانه‌های بر خط توسط «مرکز» ثبت می‌شود.

تبصره 2- ایجاد و فعالیت واحد‌های فرهنگی دیجیتال خارج از تشکیلات رسمی دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (5) قانون مدیریت خدمات کشوری از قبیل شرکت‌ها و مؤسسات وابسته به دستگاه‌های اجرایی – مصوب سال 1386 مجلس شورای اسلامی – و نیز تاسیس «انواع یا گونه‌های» واحد فرهنگی دیجیتال که در وظایف قانونی دستگاه مربوط، به تکلیف یا وظیفه‌ یا اختیار دستگاه برای تاسیس آن «نوع» یا «گونه» از واحد فرهنگی دیجیتال تصریح نگردیده است، منوط به اخذ مجوز از مرکز می‌باشد.

ماده 3– کلیه‌ی اشخاص حقیقی و حقوقی واجد شرایط مقرر در این ضوابط، می‌توانند پس از طی تشریفات مذکور در ماده (4) این ضوابط، مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال دریافت و پس از تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال مربوط و حسب مورد ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی مربوط، مجوز فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال اخذ نمایند.

ماده 4- مراحل صدور مجوز تاسیس و فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال عبارت است از:

الف: دریافت تقاضای متقاضی به همراه مستندات ذیل:

الف – 1- طرح عملیاتی فعالیت فرهنگی دیجیتال موضوع تقاضای مجوز.

الف- 2- مدارک و مستندات مورد نیاز برای احراز صلاحیت‌های مقرر در فصل سوم این ضوابط.

ب – بررسی صلاحیت متقاضی برابر شرایط مقرر در فصل سوم این ضوابط.

ج – صدور مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال برای متقاضی دارای صلاحیت‌های مقرر.

د- دریافت گزارش تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال و مستندات مربوط در مهلت مقرر.

ه – بررسی گزارش و مستندات ارائه‌شده و حسب لزوم بازرسی و بررسی واحد فرهنگی دیجیتال مربوط.

و – صدور مجوز ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی متقاضی مجوز در مرجع ثبت شرکت‌ها برای اشخاص حقوقی متقاضی مجوز که در مهلت زمانی مقرر، واحد فرهنگی دیجیتال مربوط را تجهیز و راه‌اندازی کرده‌اند. (حسب مورد)

ز – دریافت مستندات ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی متقاضی مجوز در مرجع ثبت شرکت‌ها برای اشخاص حقوقی متقاضی مجوز در مهلت مقرر (حسب مورد)

ح – صدور مجوز فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال برای متقاضی که در موعد مقرر واحد فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز تاسیس را تجهیز و راه‌اندازی کرده و حسب لزوم نسبت به ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی مربوط اقدام نموده‌اند.

فصل دوم: وظایف و اختیار «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال»

ماده 5- وظایف و اختیارات کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال

الف: تصویب دستورالعمل‌ها و کاربرگ‌های مربوط به درخواست، بررسی و صدور مجوز تاسیس و فعالیت و نیز نحوه‌ی فعالیت، بازرسی و رسیدگی به تخلفات واحد‌های فرهنگی دیجیتال.

ب: تعیین اهداف واحد‌های فرهنگی دیجیتال برای درج در اساسنامه‌ی آنها.

ج: تعیین اشکال مختلف هر یک از عناوین فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال و مصادیق آنها.

د: تعیین مشاغل و رشته‌های تحصیلی مرتبط با هر یک از فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال.

ه – تعیین منابع آزمون کتبی عمومی قوانین و مقررات ناظر بر فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال.

و – رسیدگی به تخلفات واحد‌های فرهنگی دیجیتال و اتخاذ تصمیم در مورد اخطار شفاهی یا کتبی یا تعلیق یا لغو مجوز فعالیت فرهنگی دیجیتال.

ز – بررسی اعتراضات متقاضیان در خصوص عدم احراز صلاحیت‌های تخصصی و نیز عدم تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال در موعد مقرر.

ح – تصویب نظام رتبه‌بندی واحد‌های فرهنگی دیجیتال و تعیین شرایط لازم برای تخصیص هر یک از رتبه‌های نظام مزبور به واحد‌های فرهنگی دیجیتال.

ط – پیشنهاد فهرست عناوین فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال به سازمان امور مالیاتی کشور برای برخورداری از معافیت‌های مالیاتی موضوع بند «ل» ماده (139) «قانون مالیات‌های مستقیم»

ی – تصویب دستورالعمل نحوه‌ی برگزاری انتخابات نمایندگان مدیران در کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال.

ماده 6 – اعضای «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» عبارتند از:‌

الف: رییس «مرکز» (رییس کارگروه)

ب: دو (2) نفر از معاونین «مرکز» به حکم رئیس مرکز.

ج: دو (2) نفر از مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال مجاز به انتخاب مدیران واحد‌های مزبور در سراسر کشور.

د: دو (2) نفر از صاحب‌نظران خبره در حوزه‌ی فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال شاغل در بخش غیردولتی به حکم رییس «مرکز»

تبصره 1- مدت عضویت اعضای مذکور در بند‌های «ب» «ج» و «د» دو سال و تجدید انتخاب آنان برای دوره‌های بعدی بلامانع است.

تبصره 2- تا زمان برگزاری انتخابات اولین دوره‌ی نمایندگان مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال مجاز، دو نفر از مدیران واحد‌های مزبور به حکم رییس «مرکز» برای عضویت در «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» انتخاب خواهند شد.

ماده 7- «مرکز» مکلف است برای اولین بار حداکثر سه (3) ماه پس از ابلاغ این ضوابط و در دوره‌های بعد حداقل سه (3) ماه پیش از انقضای مدت عضویت اعضای قبلی، انتخابات نمایندگان مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال مجاز در «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» را بر اساس ترتیبات ذیل برگزار نماید:

الف – مرکز مکلف است فراخوان مربوط به ثبت‌نام در هر دوره انتخابات را حداقل دو (2) ماه پیش از برگزاری آن از طریق رسانه‌های جمعی و رسانه‌ی بر خط اینترنتی مرکز منتشر نماید.

ب – مرکز مکلف است از تمامی مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال مجاز که مایل به شرکت در انتخابات هستند، بدون قید محدودیت برای تصدی سمت نمایندگی مدیران در «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» ثبت‌نام نماید.

ج – مرکز مکلف است تاریخ، مدت، محل و چگونگی اخذ رای و اسامی نامزد‌ها را برابر دستورالعمل موضوع بند «ی» ماده (5) این ضوابط، پیش از برگزاری انتخابات از طریق رسانه‌های جمعی و رسانه‌ی بر خط اینترنتی منتشر نماید.

د – در هر دوره‌ی انتخابات، دو (2) نفر از نامزد‌ها که بیشترین آرای را‌ی‌دهندگان را کسب نمایند، به عنوان نمایندگان منتخب مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال به عضویت «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» درخواهند آمد. دو نفر دیگر که بعد از منتخبین مذکور واجد اکثریت آرا هستند، نیز به عنوان اعضای علی‌البدل انتخاب می‌شوند تا در صورت فوت یا استعفا هر یک از نمایندگان مدیران در کارگروه بر اساس رای بیشتر جایگزین نفر قبلی گردند.

ه – کمیته‌ای متشکل از رییس مرکز (رییس کمیته) و معاونان ذی‌ربط اداره کل حراست و اداره کل دفتر ارزیابی عملکرد و پاسخ‌گویی به شکایات و نمایندگان مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال در کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال، وظیفه‌ی نظارت بر انتخابات و رسیدگی به اعتراض کتبی نامزد‌ها در خصوص نحوه‌ی برگزاری انتخابات یا شمارش آراء را بر عهده خواهند داشت. به تقاضا‌های واصله بعد از 10 روز برگزاری انتخابات ترتیب اثر داده نخواهد شد.

ماده 8 – دبیری جلسات «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» بر عهده‌ی یک نفر از کارکنان مرکز است که با حکم رییس مرکز به عنوان دبیر کارگروه انتخاب می‌گردد. دبیر کارگروه بدون حق رای در جلسات کارگروه شرکت خواهد کرد.

ماده 9- جلسات «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» با حضور رییس و حداقل (4) چهار نفر دیگر از اعضا رسمیت یافته و مصوبات آن با آرای اکثریت نسبی تصویب و با امضای رییس کارگروه ابلاغ می‌شود.

ماده 10- جلسات «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» در صورت وجود دستور کار از پیش تعیین‌شده حداقل هر دو (2) هفته‌ یک‌بار به دعوت دبیر کارگروه تشکیل می‌گردد.

فصل سوم: صلاحیت‌های لازم برای صدور مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال

ماده 11- اشخاص حقیقی و حقوقی و دستگاه‌های اجرایی ذیل صلاحیت اخذ مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال را دارند:

الف: شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری ثبت‌شده یا در شرف تاسیس و ثبت در مراجع قانونی ثبت شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری در جمهوری اسلامی ایران که واجد شرایط ذیل باشند:

الف – 1- دارا ‌بودن تابعیت ایرانی.

الف -2- دارا‌ بودن تابعیت ایرانی دارندگان حداقل 51% سهام یا سهم‌الشرکه مشروط به رعایت تصویب‌نامه‌ی شماره هیأت وزیران، احکام قانون تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی مصوب سال 1389 و آیین‌نامه‌ی اجرایی قانون مزبور و سایر قوانین و مقررات مربوط و هم‌چنین عدم پیش‌بینی هیچ‌گونه امتیاز و تفاوت میان اختیارات و منافع متعلق به سهام یا سهم‌الشرکه شرکا یا سهامداران خارجی و ایرانی در اساسنامه.

الف – 3- تحدید موضوع و چارچوب فعالیت به حوزه‌ی فعالیت‌های فرهنگی.

الف-4- دارای اساسنامه‌ی واجد شرایط مقرر در ماده (15) این ضوابط.

الف-5- تصدی مدیر یا مدیران واجد صلاحیت‌های عمومی و تخصصی مقرر در مواد (12) و (13) این ضوابط.

الف -6- عدم توقیف، توقف و ورشکستگی و یا انحلال شرکت یا موسسه‌ به حکم قطعی مقام صالح قضایی یا تصمیم مراجع ذی‌صلاح.

الف -7- احراز شرایط مقرر در بند‌های «الف-1» «الف-2» و «الف-6» برای اشخاص حقوقی و شرایط مقرر در بند‌های «ج-1» و «ج -3» برای اشخاص حقیقی صاحب سهام و سهم­الشرکه.

ب – دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (5) قانون مدیریت خدمات کشوری.

ج – اشخاص حقیقی دارای شرایط ذیل به صورت انفرادی یا مشترک

ج -1- دارا‌بودن تابعیت جمهوری اسلامی ایران.

ج-2- داشتن حداقل 24 سال شمسی تمام.

ج-3- نداشتن سوء پیشینه موثر کیفری و محرومیت از حقوق اجتماعی به تایید مراجع ذی‌ربط.

ج-4- دارا‌بودن صلاحیت امنیتی به تشخیص مراجع ذی‌صلاح.

ج-5- ارائه‌ی گواهینامه پایان یا معافیت دائم از خدمت وظیفه‌ی عمومی برای اشخاص مذکور.

ج-6- دارا‌بودن شرایط عمومی و اختصاصی مدیریت واحد‌های فرهنگی دیجیتال برابر مواد (12) و (13) ضوابط حاضر.

تبصره: اشخاص حقیقی صلاحیت اخذ مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال برای «تصدی رسانه بر خط» «تکثیر حامل دیجیتال و خدمات مرتبط» و‌ نشر دیجیتال را نداشته و مجوز‌های مذکور تنها برای اشخاص حقوقی موضوع بند‌های «الف» و «ب» فوق صادر می‌شود.

ماده 12 – صلاحیت‌های عمومی لازم برای تصدی سمت مدیریت واحد‌های فرهنگی دیجیتال، عبارت است از:

الف: دارا‌ بودن تابعیت جمهوری اسلامی ایران.

ب: داشتن حداقل 24 سال شمسی تمام.

ج: نداشتن سوء پیشینه‌ی موثر کیفری و محرومیت از حقوق اجتماعی به تایید مراجع ذی‌ربط.

د: ارائه‌ی گواهی‌نامه پایان یا معافیت دائم از خدمت برای اشخاص ذکور.

ه: دارا‌بودن صلاحیت امنیتی به تشخیص مراجع ذی‌صلاح.

تبصره: در مورد واحد‌های فرهنگی دیجیتال که توسط دستگاه‌های اجرایی تاسیس می‌گردد، معرفی مدیر مسوول از سوی بالاترین مقام دستگاه اجرایی مربوط الزامی است.

ماده 13- صلاحیت‌های تخصصی لازم برای تصدی سمت مدیریت واحد‌های فرهنگی دیجیتال، عبارت است از:

الف: دارا‌ بودن یکی از شرایط ذیل:

الف -1- مدرک تحصیلی در سطح کارشناسی یا دوره‌های تحصیلی معادل در رشته‌های مرتبط با فعالیت‌ فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز مورد تقاضا.

الف -2- مدرک تحصیلی در سطح کاردانی یا دوره‌های تحصیلی معادل یا دوره‌های آموزش فنی و حرفه‌ای در رشته‌های مرتبط با فعالیت فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز مورد تقاضا به همراه حداقل دو (2) سال سابقه اشتغال در امور مرتبط با فعالیت مزبور.

الف-3- مدرک تحصیلی در سطح کارشناسی یا دوره‌های تحصیلی معادل در رشته‌های غیرمرتبط با فعالیت فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز مورد تقاضا به همراه حداقل دو (2) سال سابقه‌ی اشتغال در امور مرتبط با فعالیت مزبور.

الف-4- مدرک تحصیلی در سطح کاردانی یا دوره‌های تحصیلی معادل در رشته‌های غیرمرتبط با فعالیت فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز مورد تقاضا به همراه حداقل سه (3) سال سابقه‌ی اشتغال در امور مرتبط با فعالیت مزبور.

الف-5- مدرک تحصیلی در سطح دیپلم متوسطه به همراه حداقل پنج (5) سال سابقه‌ی اشتغال در امور مرتبط با فعالیت فرهنگی دیجیتال موضوع مجوز مورد تقاضا.

ب: ارائه‌ی پاسخ صحیح به حداقل 60% سؤالات آزمون کتبی عمومی قوانین و مقررات ناظر بر فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال.

ماده 14- کلیه اشخاص حقیقی که به هر شکل و عنوان دارای سمت یا اختیار مدیریت اعم از سمت‌های مدیر مسوول، مدیریت عامل، عضویت موظف یا غیرموظف در هیأت مدیره یا سمت‌های مشابه و اختیاراتی برای اتخاذ تصمیم، اداره امور و امضای مکاتبات اداری یا اسناد تجاری و تعهد‌آور در شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری یا سایر واحد‌های متقاضی مجوز فعالیت فرهنگی دیجیتال باشند، دارای سمت مدیریت محسوب گردیده و می‌بایست دارای صلاحیت‌های مقرر در این ضوابط باشند.

ماده 15- علاوه بر مواردی که برابر قوانین و مقررات مربوط و با توجه به نوع شرکت یا موسسه‌ی لازم است در اساسنامه درج گردد، موارد ذیل نیز بایستی در اساسنامه‌ی شرکت‌ها و مؤسسات غیرتجاری متقاضی اخذ مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال ذکر گردد:

الف – اهداف مصوب کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال به عنوان اهداف موسسه.

ب – تحدید موضوع و مصادیق فعالیت‌های شرکت یا موسسه‌ی مربوط به:

ب -1- انجام فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال در چهارچوب عناوین و مصادیق مصوب «کارگروه امور واحدهای فرهنگی دیجیتال» و مجوز مورد تقاضا.

ب-2- انجام سایر فعالیت‌های فرهنگی در چهارچوب مجوز یا مجوز‌های اخذ‌شده از سایر مراجع قانونی ذی‌صلاح.

ج – تصریح بر نیاز به اخذ تأییدیه مرکز برای هرگونه تغییر در مفاد اساسنامه، موضوع و مصادیق فعالیت، مرکز اصلی و ایجاد یا حذف شعبات و مدیران شرکت یا موسسه یا اختیارات آنها.

د – تصریح به التزام شرکت یا موسسه‌ به رعایت کامل ضوابط و دستورالعمل‌های مرکز و اهداف مقرر در اساسنامه.

ه – تصریح به محدود بودن مدت شرکت یا موسسه به مدت اعتبار مجوز فعالیت فرهنگی صادره توسط مراجع ذی‌صلاح.

تبصره – اساسنامه‌ی پیشنهادی متضمن شرایط یاد‌شده در ماده (15) باید در دو نسخه تنظیم و به همراه صورت جلسات تاسیس یا تغییرات شرکت یا موسسه‌ی مربوط پس از امضاء به تایید مرکز رسیده و به مهر مرکز ممهور گردد.

فصل چهارم: سازوکار صدور مجوز تاسیس و فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال

ماده 16- رییس «مرکز» مکلف است، ظرف مدت (3) ماه از تاریخ وصول تقاضای متقاضیان و مدارک و مستندات مورد نیاز، بر طبق ضوابط حاضر بررسی‌های لازم برای احراز صلاحیت یا عدم صلاحیت‌های مربوط را انجام و حسب مورد مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال برای متقاضیان صاحب صلاحیت صادر و به آنان تسلیم کرده یا مراتب عدم صلاحیت متقاضیان فاقد صلاحیت‌های لازم را به صورت کتبی و با شرح دلایل به آنها ابلاغ نماید.

تبصره: ابلاغ تشخیص عدم صلاحیت‌های لازم بایستی با ذکر امکان و نحوه‌ی ارائه‌ی اعتراض به آن صورت گیرد.

ماده 17- دارندگان مجوز تاسیس واحد فرهنگی دیجیتال از تاریخ صدور آن شش (6) ماه فرصت دارند تا نسبت به تجهیز و راه‌اندازی واحد موضوع مجوز برابر طرح عملیاتی ارائه شده و در چارچوب مجوز صادره اقدام کرده و گزارش مربوط را به همراه مستندات مورد نیاز به مرجع صدور مجوز تاسیس ارائه نماید.

تبصره 1- مهلت شش ماهه موضوع این ماده تنها یک‌بار به درخواست متقاضی برای یک دوره‌ی شش ماهه دیگر نیز تمدید می‌گردد.

تبصره 2- در صورت عدم تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال ظرف مهلت شش ماهه مقرر یا مهلت شش ماهه تمدید‌شده، مجوز تاسیس صادره از درجه اعتبار ساقط است.

ماده 18- مراتب تکمیل و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال برابر طرح عملیاتی ارائه شده و در چهارچوب مجوز تاسیس صادره حداکثر ظرف (10) روز توسط «مرکز» بررسی و نتیجه به صورت مکتوب به متقاضی ابلاغ خواهد شد.

ماده 19- در مورد شرکت‌ها و مؤسسات متقاضی، پس از احراز تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال، در مهلت مقرر هم‌زمان با ابلاغ نتیجه بررسی، حسب مورد مجوز ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی مربوط در مراجع قانونی نیز صادر و به متقاضی تسلیم می‌گردد. متقاضی از تاریخ صدور مجوز مزبور، سه‌ماه فرصت دارد تا نسبت به ثبت یا ثبت تغییرات در مراجع قانونی اقدام و مستندات مربوط را به مراجع صدور مجوز تاسیس ارائه نماید.

تبصره 1: مهلت سه ماهه‌ی موضوع این ماده تنها برای یک‌بار به درخواست متقاضی برای یک دوره‌ی سه ماهه دیگر تمدید می‌گردد.

تبصره 2: در صورت عدم ارائه‌ی مستندات ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه‌ی مربوط در مراجع قانونی مربوط ظرف مهلت سه ماهه مقرر یا مهلت سه ماهه تمدید‌ شده، مجوز تاسیس صادره از درجه اعتبار ساقط می‌گردد.

ماده 20- حداکثر (10) روز پس از انجام آخرین مرحله از مراحل مقرر در مواد (16) تا (19) این ضوابط، مجوز فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال با اعتبار پنج (5) ساله برای متقاضیانی که در موعد مقرر واحد فرهنگی دیجیتال را تجهیز و راه‌اندازی نموده و حسب لزوم نسبت به ثبت یا ثبت تغییرات شرکت یا موسسه اقدام نموده‌اند، صادر خواهد شد.

فصل پنجم: سایر مقررات

ماده 21- مجوز فعالیت واحد فرهنگی دیجیتال، حسب تقاضای دارنده مجوز با ارائه‌ی گزارش فعالیت سنوات گذشته به همراه مستندات مربوط، مشروط به احراز استمرار فعالیت واحد برای دوره‌های پنج ساله تمدید می‌گردد.

ماده 22- هرگونه تغییر در مفاد اساسنامه، موضوع و مصادیق فعالیت، مکان مرکز اصلی و شعبات و مدیران یا اختیارات مدیران واحد‌های فرهنگی دیجیتال منوط به اخذ تأییدیه کتبی مرکز بوده و بدون تأییدیه مزبور ممنوع است.

ماده 23- تایید تغییرات مذکور در ماده (22) حسب تقاضای دارنده‌ی مجوز، مشروط به عدم مغایرت با مقررات این ضوابط، در مورد احراز صلاحیت و تایید انتخاب مدیر یا مدیران جدید حداکثر ظرف دو (2) ماه و در سایر موارد حداکثر ظرف یک (1) ماه صادر می‌گردد.

ماده 24- هر ذی‌نفع می‌تواند نسبت به تشخیص عدم صلاحیت‌های علمی و تخصصی یا عدم تجهیز و راه‌اندازی واحد فرهنگی دیجیتال در موعد مقرر اعتراض نماید. اعتراضات به ترتیب وصول در جلسات «کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال» بررسی خواهد شد و تصمیم کارگروه در خصوص موضوعات مورد اعتراض قطعی است.

ماده 25- رییس مرکز می‌تواند انجام تمام یا بخشی از مراحل اخذ تقاضا، صدور و تمدید مجوز تاسیس و فعالیت و بازرسی از واحد فرهنگی دیجیتال و نیز صدور تأییدیه‌های موضوع ماده (22) این ضوابط در قلمرو تمام یا برخی از موضوعات و مصادیق فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال در تمام یا برخی از استان‌ها را به ادارات کل استانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تفویض کند. در این صورت ادارات کل استانی مکلفند تکالیف تفویض شده را وفق این ضوابط و دستورالعمل‌ها و کاربرگ‌های مصوب کارگروه امور واحد‌های فرهنگی دیجیتال تحت نظارت مرکز به انجام رسانیده و گزارشات لازم را به مرکز ارائه نمایند.

ماده 26- واحدهای فرهنگی دیجیتال که پیش از ابلاغ «آیین‌نامه ساماندهی و توسعه‌ی رسانه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی دیجیتال» تاسیس شده‌اند مکلف‌اند حداکثر شش ماه پس از ابلاغ این ضوابط، خود را با وضع موجود تطبیق دهند.

ماده 27- این ضوابط در 27 ماده و 14 تبصره در تاریخ اعلام شده به تصویب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رسیده، از تاریخ ابلاغ این ضوابط سایر مقـررات مغـایر و مجـوز‌ها و پـروانه‌هایی که بر اساس آنها صادر گردیده است، کأن­لم­یکن گردیده و صدور و تمدید مجوز تاسیس و فعالیت واحد‌های فرهنگی دیجیتال تنها بر اساس ضوابط حاضر انجام می‌گیرد.

بخش سوم: قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان

تصویب 11/10/1348 و اصلاحیه تاریخ 31/5/1389 مجلس شورای اسلامی

فصل یکم: تعاریف

ماده 1: از نظر این قانون به مؤلف و مصنف و هنرمند پدیدآورنده و به آنچه از راه دانش یا هنر و یا ابتکار آنان پدید می‌آید بدون در نظر گرفتن طریقه یا روشی که در بیان و یا ظهور و یا ایجاد آن بکار رفته اثر اطلاق می‌شود.

ماده 2: اثرهای مورد حمایت این قانون به شرح زیر است:

1- کتاب و رساله و جزوه و نمایشنامه و هر نوشته دیگر علمی و فنی و ادبی و هنری.

2- شعر و ترانه و سرود و تصنیف که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط شده باشد.

3- اثر سمعی و بصری به منظور اجرا در صحنه‌های نمایش یا پرده سینما یا پخش از رادیو یا تلویزیون که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط یا نشر شده باشد.

4-اثر موسیقی که به هر ترتیب و روش نوشته یا ضبط یا نشر شده باشد.

5- نقاشی و تصویر و طرح و نقش و نقشه جغرافیایی ابتکاری و نوشته‌ها و خط‌های تزئینی و هرگونه اثر تزئینی و اثر تجسمی که به هر طریق و روش به صورت ساده یا ترکیبی به وجود آمده باشد.

6-هرگونه پیکره

7- اثر معماری از قبیل طرح و نقشه ساختمان.

8- اثر عکاسی که با روش ابتکاری و ابداع پدید آمده باشد.

9- اثر ابتکاری مربوط به هنرهای دستی یا صنعتی و نقشه قالی و گلیم.

10-اثر ابتکاری که بر پایه فرهنگ عامه با میراث فرهنگی و هنر ملی پدید آمده باشد.

1) اثر فنی که جنبه ابداع و ابتکار داشته باشد.

2) هرگونه اثر مبتکرانه دیگر که از ترکیب چند اثر از اثرهای نامبرده در این فصل پدید آمده باشد.

فصل دوم: حقوق پدیدآورنده

ماده 3: حقوق پدیدآورنده شامل حق انحصاری نشر و پخش و عرضه و اجرای اثر و حقوق بهره‌برداری مادی و معنوی از نام و اثر اوست.

ماده 4: حقوق معنوی پدیدآورنده محدود به زمان و مکان نیست و غیر قابل انتقال است.

ماده 5: پدیدآورنده اثرهای مورد حمایت این قانون می‌تواند استفاده از حقوق مادی خود را در کلیه موارد از جمله موارد زیر به غیر واگذار کند:

  • تهیه فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی و مانند آن.
  • نمایش صحنه‌ای مانند تئاتر و نمایش‌های دیگر.
  • ضبط تصویری یا صوتی اثر بر روی صفحه یا نوار یا هر وسیله دیگر.
  • پخش از رادیو و تلویزیون و وسایل دیگر.
  • ترجمه و نشر و تکثیر و عرضه اثر از راه چاپ و نقاشی و عکاسی و گراور و کلیشه و قالب‌ریزی و مانند آن.
  • استفاده از اثر در کارهای علمی و ادبی و صنعتی و هنری و تبلیغاتی.
  • بکار بردن اثر در فراهم کردن یا پدید آوردن اثرهای دیگری که در ماده دوم این قانون درج شده است.

ماده 6: اثری که با همکاری دو یا چند پدیدآورنده به وجود آمده باشد و کار یکایک آنان جدا و متمایز نباشد، اثر مشترک نامیده می‌شود و حقوق ناشی از آن حق مشاع پدیدآورندگان است.

ماده 7: نقل از اثرهایی که انتشار یافته است و استناد به آنها به مقاصد ادبی و علمی و فنی و آموزشی و تربیتی و به صورت انتقاد و تقریظ با ذکر مأخذ در حدود متعارف مجاز است.

تبصره: ذکر مأخذ در مورد جزوه‌هایی که برای تدریس در مؤسسات آموزشی توسط معلمان آنها تهیه و تکثیر می‌شود الزامی نیست مشروط بر اینکه جنبه انتفاعی نداشته باشد.

ماده 8: کتابخانه‌های عمومی و مؤسسات جمع‌آوری نشریات و مؤسسات علمی و آموزشی که به صورت غیر انتفاعی اداره می‌شوند می‌توانند طبق آیین‌نامه‌ای که به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید از اثرهای مورد حمایت این قانون از راه عکسبرداری یا طرق مشابه آن به میزان مورد نیاز و متناسب با فعالیت خود نسخه‌برداری کند.

ماده 9: وزارت اطلاعات[1] می‌تواند آثاری را که قبل از تصویب این قانون پخش کرده و یا اجازه انتشار داده است پس از تصویب این قانون نیز کماکان مورد استفاده قرار دهد.

ماده 10: وزارت آموزش و پرورش می‌تواند کتاب‌های درسی را که قبل از تصویب این قانون به موجب قانون کتاب‌های درسی چاپ و منتشر کرده است کماکان مورد استفاده قرار دهد.

ماده 11: نسخه‌برداری از اثرهای مورد حمایت این قانون، مذکور در بند 1 از ماده 2 و ضبط برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی فقط در صورتی که برای استفاده شخصی و غیر انتفاعی باشد مجاز است.

فصل سوم: مدت حمایت از حق پدیدآورنده و حمایت‌های قانونی دیگر

ماده 12. (اصلاحیه سال 1389 مجلس شورای اسلامی) مدت استفاده از حقوق مادی پدیدآورنده موضوع این قانون که به موجب وصایت یا وراثت منتقل می‌شود از تاریخ مرگ پدیدآورنده پنجاه سال است و اگر وارثی وجود نداشته باشد یا بر اثر وصایت به کسی منتقل نشده باشد برای همان مدت به منظور استفاده عمومی در اختیار حاکم اسلامی (ولی فقیه) قرار می‌گیرد

تبصره ـ(اصلاحیه سال 1389 مجلس شورای اسلامی) مدت حمایت اثر مشترک موضوع ماده (6) این قانون پنجاه سال بعد از فوت آخرین پدیدآورنده خواهد بود …

ماده 13: حقوق مادی اثرهایی که در نتیجه سفارش پدید می‌آید تا پنجاه سال از تاریخ پدید آمدن اثر متعلق به سفارش دهنده، است مگر آنکه برای مدت کمتر یا ترتیب محدودتری توافق شده باشد.

تبصره: پاداش و جایزه نقدی و امتیازاتی که در مسابقات علمی و هنری و ادبی طبق شرایط مسابقه به آثار مورد حمایت این قانون موضوع این ماده تعلق می‌گیرد متعلق به پدیدآورنده خواهد بود.

ماده 14: انتقال گیرنده حق پدیدآورنده می‌تواند تا پنجاه سال پس از واگذاری از این حق استفاده کند مگر اینکه برای مدت کمتر توافق شده باشد.

تبصره: پاداش و جایزه نقدی و امتیازاتی که در مسابقات علمی و هنری و ادبی طبق شرایط مسابقه به آثار مورد حمایت این قانون موضوع این ماده تعلق می‌گیرد متعلق به پدیدآورنده خواهد بود.

ماده 15: در مورد مواد 13 و 14 پس از انقضای مدت‌های مندرج در آن مواد استفاده از حق مذکور در صورت حیات پدیدآورنده متعلق به خود و در غیر این صورت تابع ترتیب مقرر در ماده 12 خواهد بود.

ماده 16: در موارد زیر حقوق مادی پدیدآورنده از تاریخ نشر یا عرضه به مدت پنجاه سال مورد حمایت این قانون خواهد بود:

  1. 1. اثرهای سینمایی یا عکاسی.
  2. 2. هرگاه اثر متعلق به شخص حقوقی باشد یا حق استفاده از آن به شخص حقوقی واگذار شده باشد.

ماده 17: نام و عنوان و نشانه ویژه‌ای که معرف اثر است از حمایت این قانون برخوردار خواهد بود و هیچ کس نمی‌تواند آنها را برای اثر دیگری از همان نوع یا مانند آن به ترتیبی که القای شبهه کند بکار برد.

ماده 18: انتقال گیرنده و ناشر و کسانی که طبق این قانون اجازه استفاده یا استناد یا اقتباس از اثری را به منظور انتفاع دارند باید نام پدیدآورنده را با عنوان و نشانه ویژه معرف اثر همراه اثر یا روی نسخه اصلی یا نسخه‌های چاپی یا تکثیر شده به روش معمول و متداول اعلام و درج نمایند مگر اینکه پدیدآورنده به ترتیب دیگری موافقت کرده باشد.

ماده 19: هرگونه تغییر یا تحریف در اثر‌های مورد حمایت این قانون و نشر آن بدون اجازه پدیدآورنده ممنوع است.

ماده 20: چاپخانه‌ها و بنگاه‌های ضبط صوت و کارگاه‌ها و اشخاصی که به چاپ یا نشر یا پخش و یا ضبط و یا تکثیر اثرهای مورد حمایت این قانون می‌پردازند باید شماره دفعات چاپ و تعداد نسخه‌ کتاب یا ضبط یا تکثیر یا پخش یا انتشار و شماره مسلسل روی صفحه موسیقی و صدا را بر تمام نسخه‌هایی که پخش می‌شود با ذکر تاریخ و نام چاپخانه یا بنگاه و کارگاه مربوط بر حسب مورد درج نمایند.

ماده 21: پدیدآورندگان می‌توانند اثر و نام و عنوان و نشانه ویژه اثر خود را در مراکزی که وزارت فرهنگ و هنر با تعیین نوع آثار آگهی می‌نماید به ثبت برسانند.

آیین­نامه چگونگی و ترتیب انجام یافتن تشریفات ثبت و همچنین مرجع پذیرفتن درخواست ثبت به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

ماده 22: حقوق مادی پدیدآورنده موقعی از حمایت این قانون برخوردار خواهد بود که اثر برای نخستین بار در ایران چاپ یا پخش یا نشر یا اجرا شده باشد و قبلاً در هیچ کشوری چاپ یا نشر یا پخش و یا اجرا نشده باشد.

فصل چهارم: تخلفات و مجازات‌ها

ماده 23: هرکس تمام یا قسمتی از اثر دیگری را که مورد حمایت این قانون است به نام خود یا به نام پدیدآورنده بدون اجازه او و یا عالماً عامداً به نام شخص دیگری غیر از پدیدآورنده نشر یا پخش یا عرضه کند به حبس تأدیبی از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد.

ماده 24: هرکس بدون اجازه ترجمه دیگری را به نام خود یا دیگری چاپ و پخش و نشر کند به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهد شد.

ماده 25: متخلفین از مواد 20 و 19 و 18 و 17 این قانون به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهند شد.

ماده 26: نسبت به متخلفان از مواد 20 و 19 و 18 و 170 این قانون در مواردی که به سبب سپری شدن مدت حق پدیدآورنده استفاده از اثر با رعایت مقررات این قانون برای همگان آزاد است. وزارت فرهنگ و هنر عنوان شاکی خصوصی را خواهد داشت.

ماده 27: شاکی خصوصی می‌تواند از دادگاه صادر کننده حکم نهایی درخواست کند که مفاد حکم در یکی از روزنامه‌ها به انتخاب و هزینه او آگهی شود.

ماده 28: هرگاه متخلف از این قانون شخص حقوقی باشد علاوه بر تعقیب جزایی شخص حقیقی مسئول که جرم ناشی از تصمیم او باشد خسارت شاکی خصوصی از اموال شخص حقوقی جبران خواهد شد و در صورتی که اموال شخص حقوقی به تنهایی تکافو نکند مابه‌التفاوت از اموال مرتکب جرم جبران می‌شود.

ماده 29: مراجع قضایی می‌توانند ضمن رسیدگی به شکایت شاکی خصوصی نسبت به جلوگیری از نشر و پخش و عرضه آثار مورد شکایت و ضبط آن دستور لازم به ضابطین دادگستری بدهند.

ماده 30: اثرهایی که پیش از تصویب این قانون پدید آمده از حمایت این قانون برخوردار است اشخاصی که بدون اجازه از اثرهای دیگران تا تاریخ تصویب این قانون استفاده یا بهره‌برداری کرده‌اند حق نشر یا اجرا یا پخش یا تکثیر یا ارائه مجدد یا فروش آن آثار را ندارند مگر با اجازه پدیدآورنده یا قائم‌مقام او با رعایت این قانون، متخلفین از حکم این ماده و همچنین کسانی که برای فرار از کیفر به تاریخ مقدم بر تصویب این قانون اثر را به چاپ رسانند یا ضبط یا تکثیر یا از آن بهره‌برداری کنند به کیفر مقرر در ماده 23 محکوم خواهند شد.

دعاوی و شکایاتی که قبل از تصویب این قانون در مراجع قضایی مطرح گردیده به اعتبار خود باقی است.

ماده 31: تعقیب بزه‌های مذکور در این قانون با شکایت شاکی خصوصی شروع و با گذشت او موقوف می‌شود.

ماده 32: مواد 245 و 246 و 247 و 248 قانون مجازات عمومی ملغی است.

ماده 33: آیین‌‌نامه‌های اجرایی این قانون از طرف وزارت فرهنگ و هنر و وزارت دادگستری و وزارت اطلاعات تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

قانون فوق مشتمل بر سی و سه ماده و سه تبصره پس از تصویب مجلس سنا در تاریخ روز دوشنبه سوم آذر ماه 1348 در جلسه روز پنجشنبه یازدهم دی‌ماه یک هزار و سیصد و چهل و هشت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

بخش چهارم: قانون حمایت از حقوق پدید آورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای

تاریخ تصویب: 4/10/1379- مجلس شورای اسلامی

‌ماده 1 – حق نشر، عرضه، اجرا و حق بهره برداری مادی و معنوی نرم‌افزار رایانه‌ای متعلق به پدید آورنده آن است. نحوه تدوین و ارائه داده‌ها در محیط قابل پردازش رایانه‌ای نیز مشمول احکام نرم‌افزار خواهد بود. مدت حقوق مادی پنجاه (50) سال از تاریخ پدید آوردن نرم‌افزار و مدت حقوق معنوی نامحدود است.

‌ماده 2 – در صورت وجود شرایط مقرر در قانون ثبت علایم و اختراعات، نرم‌افزار به عنوان اختراع شناخته می‌شود، آیین‌نامه مربوط به این ماده به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

‌ماده 3 – نام، عنوان و نشانه ویژه‌ای که معرف نرم‌افزار است از حمایت این قانون برخوردار است و هیچ کس نمی‌تواند آنها را برای نرم‌افزار دیگری از همان نوع یا مانند آن به ترتیبی که القای شبهه کند بکار برد در غیر این صورت به مجازات مقرر در ماده (13) این قانون محکوم خواهد شد.

‌ماده 4 – حقوق ناشی از آن بخش از نرم‌افزاری که به واسطه نرم‌افزارهای دیگر پدید می‌آید متعلق به دارنده حقوق نرم‌افزارهای واسط نیست.

‌ماده 5 – پدید آوردن نرم‌افزارهای مکمل و سازگار با دیگر نرم‌افزارها با رعایت حقوق مادی نرم‌افزارهای اولیه مجاز است.

‌ماده 6 – پدید آوردن نرم‌افزارها ممکن است ناشی از استخدام و یا قرارداد باشد در این صورت:

‌الف – باید نام پدید آورنده توسط متقاضی ثبت به مراجع یاد شده در این قانون به منظور صدور گواهی ثبت، اعلام شود.

ب – اگر هدف از استخدام یا انعقاد قرارداد، پدید آوردن نرم‌افزار مورد نظر بوده و یا پدید آوردن آن جزء موضوع قرارداد باشد، حقوق مادی مربوط و حق تغییر و توسعه نرم‌افزار متعلق به استخدام کننده یا کارفرما است، مگر اینکه در قرارداد به صورت دیگری پیش بینی شده باشد.

‌ماده 7 – تهیه نسخه‌های پشتیبان و همچنین تکثیر نرم‌افزاری که به طریق مجاز برای استفاده شخصی تهیه شده است چنانچه به طور همزمان مورد استفاده قرار نگیرد، بلامانع است.

‌ماده 8 – ثبت نرم‌افزارهای موضوع مواد (1) و (2) این قانون پس از صدور تأییدیه فنی توسط شورای عالی انفورماتیک حسب مورد توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا مرجع ثبت شرکت‌ها انجام می‌پذیرد.

‌ماده 9 – دعوای نقض حقوق مورد حمایت این قانون، در صورتی در مراجع قضایی مسموع است که پیش از اقامه دعوی، تأییدیه فنی یاد شده در ماده (8) این قانون صادر شده باشد. در مورد حق اختراع، علاوه بر تأییدیه مزبور، تقاضای ثبت نیز باید به مرجع ذی‌ربط تسلیم شده باشد.

‌ماده 10 – برای صدور تأییدیه فنی موضوع ماده (8) در مورد نرم‌افزارهایی که پدید آورنده آن مدعی اختراع بودن آن است، کمیته‌ای به نام «کمیته حق اختراع» زیر نظر شورای عالی انفورماتیک تشکیل می‌شود. اعضای این کمیته مرکب از سه کارشناس ارشد نرم‌افزار به عنوان نمایندگان شورای عالی، نماینده سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و یک کارشناس حقوقی به انتخاب شورای عالی انفورماتیک خواهد بود.

‌ماده 11 – شورا مکلف است از صدور تأییدیه فنی برای نرم‌افزارهایی که به تشخیص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خلاف اخلاق اسلامی و عفت عمومی و سلامت شخصیت کودکان و نوجوانان باشند خودداری کند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید ظرف دو هفته راجع به استعلام کتبی شورای عالی انفورماتیک اعلام نظر کند.

‌ماده 12 – به منظور حمایت عملی از حقوق یاد شده در این قانون، نظم بخشی و ساماندهی فعالیت‌های تجاری رایانه‌ای مجاز، نظام صنفی رایانه‌ای توسط اعضای صنف یاد شده تحت نظارت شورا به وجود خواهد آمد. مجازات‌های مربوط به تخلفات صنفی مربوط، برابر مجازات‌های جرایم یاد شده در لایحه قانونی امور صنفی – مصوب 13/4/1359 و اصلاحیه‌های آن – خواهد بود.

‌ماده 13 – هرکس حقوق مورد حمایت این قانون را نقض نماید علاوه بر جبران خسارت به حبس از نود و یک روز تا شش ماه و جزای نقدی از ده میلیون (000 000 10) تا پنجاه میلیون (000 000 50) ریال محکوم می‌گردد.

‌تبصره – خسارات شاکی خصوصی از اموال شخص مرتکب جرم جبران می‌شود.

‌ماده 14 – شاکی خصوصی می‌تواند تقاضا کند مفاد حکم دادگاه در یکی از روزنامه‌ها با انتخاب و هزینه او آگهی شود.

‌ماده 15 – رسیدگی جرم مذکور در ماده (13) با شکایت شاکی خصوصی آغاز و با گذشت او موقوف می‌شود.

‌ماده 16 – حقوق مذکور در ماده (1) در صورتی مورد حمایت این قانون خواهد بود که موضوع برای نخستین بار در ایران تولید و توزیع شده باشد.

‌ماده 17 – آیین‌نامه اجرایی این قانون شامل مواردی از قبیل چگونگی صدور گواهی ثبت و تأییدیه فنی و هزینه‌های مربوط همچنین نحوه تشکیل نظام صنفی رایانه‌ای، به پیشنهاد سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و با هماهنگی وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و دادگستری به تصویب وزیران خواهد رسید.

‌قانون فوق مشتمل بر هفده ماده و یک تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 4/10/1379 مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 10/10/1379 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

بخش پنجم: از آیین نامه اجرایی مواد (2) و (17) قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای

قسمت اول (مواد 1 تا 31)

 

مصوبه 21/4/1383- هیأت وزیران

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وزارت دادگستریی وزارت بازرگانی – وزارت ارتباطات‌ و فناوری اطلاعاتت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور

هیأت وزیران در جلسه مورخ 21/4/1383 بنا به پیشنهاد شماره 05.20097 مورخ 29/11/1380 سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و به استناد مواد (2) و (17) قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزار مصوب 1379، آیین‌نامه اجرایی مواد یادشده را به شرح زیر تصویب نمود:

قسمت اول ثبت نرم‌افزار

بخش اول تعاریف مربوط به ثبت نرم‌افزار:

ماده 1 در این آیین‌نامه منظور از کلمه «قانون» قانون حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم‌افزارهای رایانه‌ای ـمصوب 13799 می‌باشد.

ماده 2 نرم‌افزار عبارت است از مجموعه برنامه‌های رایانه‌ای، رویه‌ها، دستورالعمل‌ها و مستندات مربوط به آنها و نیز اطلاعات مربوط به عملیات یک سیستم رایانه‌ای که دارای کاربری مشخص بوده و بر روی یکی از حاملهای رایانه­ای ضبط شده باشد.

تبصره 1 آثار و محصولات نرم‌افزاری نوشتاری، صوتی و تصویری که با کمک نرم‌افزار پردازش شده و به صورت یک پدیده مستقل تهیه و ارائه شود نیز مشمول این آیین‌نامه خواهد بود.

تبصره 2 خلق عملیات نرم‌افزاری در ذهن یا بیان مخلوق ذهنی بدون اینکه برنامه‌های رایانه‌ای و مستندات و دستورالعمل‌های آن تدوین شده باشد، نرم‌افزار محسوب نمی‌شود و برای خالق آن حقوقی ایجاد نمی‌نماید.

ماده 3 پدیدآورنده نرم‌افزار شخص یا اشخاصی هستند که بر اساس دانش و ابتکار خود کلیه مراحل مربوط اعم از تحلیل، طراحی، ساخت و پیاده‌سازی نرم‌افزار را انجام دهند.

ماده 4 حقوق معنوی نرم‌افزار رایانه‌ای بدون اینکه منحصر به این تعبیر باشد عبارت است از حق انتساب نرم‌افزار به پدیدآورنده آن و محدود به زمان و مکان نیست و غیرقابل انتقال است.

ماده 5 حقوق مادی نرم‌افزار رایانه‌ای بدون اینکه منحصر به مصادیق زیر باشد عبارت از حق استفاده شخصی، حق نشر، حق عرضه، حق اجرا، حق تکثیر و هر گونه بهره‌برداری اقتصادی است و قابل نقل و انتقال می‌باشد.

ماده 6 نشر عبارت است از قرار دادن نرم‌افزار در معرض استفاده عموم اعم از اینکه بر روی یکی از حاملهای‌ رایانه­ای، تکثیر شده یا به منظور فوق در محیط‌های رایانه‌ای قابل استفاده برای دیگران قرار داده شود.

ماده 7 عرضه عبارت است از ارائه نرم‌افزار برای استفاده شخص یا اشخاص معین دیگر در زمان یا مکان محدود و برای بهره‌برداری مشخص.

ماده 8 اجرا عبارت است از استفاده عملی و کاربردی از نرم‌افزار در محیط‌های رایانه‌ای.

بخش دوم حقوق پدیدآورنده‌:

ماده 9 حقوق مادی و معنوی نرم‌افزار به پدیدآورنده تعلق دارد. استفاده از تمام یا قسمتی از حقوق مادی موضوع قانون برای مدت 30 سال یا کمتر، با قید شرط یا بدون شرط به اشخاص دیگر قابل نقل و انتقال می‌باشد. اشخاصی که به ترتیب فوق اجازه نشر یا عرضه یا اجرای نرم‌افزاری را که دیگری پدیدآورده است به دست آورده‌اند مکلفند نام پدیدآورنده را نیز در نسخ عرضه شده ذکر نمایند مگر اینکه با پدیدآورنده به گونه‌ای دیگر توافق شده باشد.

ماده 10 نرم‌افزار ممکن است به سفارش شخص حقیقی یا حقوقی پدید آمده باشد. حقوق مادی نرم‌افزارهایی که مطابق ماده (6) قانون پدید می‌آیند به مدت مقرر در ماده (1) قانون (30 سال) متعلق به سفارش‌دهنده است، مگر اینکه برای مدت کمتر یا ترتیب محدودتری توافق شده باشد ولی حقوق معنوی نرم‌افزارها متعلق به پدیدآورنده است.

ماده 11 هرگاه اشخاص متعدد در پدیدآوردن نرم‌افزار مشارکت داشته باشند، چنانچه سهم مشارکت هر یک در پدیدآوردن نرم‌افزار مشخص باشد، حقوق مادی حاصل از آن به نسبت مشارکت به هر یک تعلق می‌گیرد. در صورتی که کار یکایک آنان جدا و متمایز نباشد اثر مشترک نامیده می‌شود و حقوق ناشی از آن حق مشاع پدیدآورندگان است.

تبصره هر یک از شرکاء به تنهایی یا همه آنها به اتفاق می‌توانند در مورد نقض حقوق موضوع قانون به مراجع قضایی صالحه مراجعه نمایند.

ماده 12 استفاده از نرم‌افزارهای دیگر برای ایجاد نرم‌افزارهای سازگار و مکمل که قابلیت‌ها و ظرفیت‌ها یا کاربری جدید ایجاد کند بلامانع است و نقض حقوق پدیدآورنده نرم‌افزارهای دیگر محسوب نمی‌شود مشروط بر اینکه پدیدآورنده نرم‌افزار سازگار و مکمل رضایت کتبی پدیدآورندگان نرم‌افزارهایی که برای نخستین بار در ایران تولید و توزیع شده است را گرفته باشد.

ماده 13 حقوق مادی و معنوی نرم‌افزارهای جدید که به واسطه نرم‌افزارهای دیگر پدید می‌آید متعلق به پدیدآورنده نرم‌افزار جدید است.

ماده 14 پاداش، جایزه نقدی و امتیازاتی که در مسابقات علمی، هنری و ادبی طبق شرایط مسابقه به آثار مورد حمایت این آیین‌نامه تعلق می‌گیرد، متعلق به پدیدآورنده آن خواهد بود.

ماده 15 اشخاصی که نرم‌افزاری را با تغییراتی که عرفاً نتوان آن را یک نرم‌افزار جدید به حساب آورد، به نام خود ثبت، تکثیر، منتشر، عرضه و یا بهره‌برداری نمایند، حقوق پدیدآورنده نرم‌افزار یادشده را نقض کرده‌اند.

ماده 16 اشخاصی که از نام، عنوان و نشان ویژه‌ای که معرف نرم‌افزار خاصی است برای نام، عنوان و نشان نرم‌افزار خود بدون اخذ مجوز دارنده حقوق مادی و معنوی نرم‌افزار سابق و یا نماینده قانونی وی استفاده نمایند، ناقض حقوق پدیدآورنده محسوب می‌شوند.

ماده 17 اشخاصی که با علم و اطلاع از عدم رعایت حقوق پدیدآورنده، نرم‌افزاری را که بدون اجازه پدیدآورنده منتشر یا عرضه شده است تهیه و مورد بهره‌برداری قرار دهند، ناقض حقوق پدیدآورنده محسوب می‌گردند.

ماده 18 حق تکثیر تمام یا بخشی از نرم‌افزار بر روی حاملهای رایانه‌ای متعلق به پدیدآورنده است و سایر اشخاص حتی اگر قصد نشر یا عرضه یا بهره‌برداری نداشته باشند مجاز به تکثیر نیستند.

ماده 19 خرید و به‌کارگیری نرم‌افزارهای کپی غیرمجاز توسط دستگاه‌های دولتی و دیگر دستگاه‌ها و واحدها و سازمان‌های تابعه آنها که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر نام است ممنوع می‌باشد. ذی‌حسابان دستگاه‌های یادشده مجاز به پرداخت هزینه خرید نرم‌افزارهای کپی غیرمجاز نیستند.

تبصره کارکنان دستگاه‌های موضوع این ماده، مجاز به نصب و بهره‌برداری نسخه کپی غیرمجاز نرم‌افزارهای مورد حمایت قانون روی رایانه‌های متعلق به دولت و دستگاه مرتبط نمی‌باشند. متخلفان از این حکم، مشمول مجازات مقرر در قانون خواهند بود.

بخش سوم اختراع نرم‌افزار:

ماده 20 به منظور صدور تأییدیه فنی برای نرم‌افزارهایی که پدید آورنده مدعی اختراع آن است، در اجرای ماده (10) قانون، کمیته‌ای با ترکیب مقرر در ماده مذکور زیر نظر شورای عالی انفورماتیک تشکیل می‌شود. اعضای این کمیته به مدت سه سال منصوب می‌شوند و انتصاب مجدد آنان نیز بلامانع است. دستورالعمل مربوط به نحوه تشکیل جلسات و اتخاذ تصمیم در کمیته مذکور به تصویب شورای عالی انفورماتیک خواهد رسید.

ماده 21 در صورتی که متقاضی، مدعی اختراع نرم‌افزار باشد ابتدا با مراجعه به اداره مالکیت صنعتی، اظهارنامه مربوط را اخذ و تکمیل و همراه با مدارک و مستندات به اداره یادشده تسلیم و رسید دریافت می‌نماید. اداره مالکیت صنعتی موظف است پس از انجام تشریفات قانونی یک نسخه از اظهارنامه به همراه مدارک و مستندات را به دبیرخانه شورای عالی انفورماتیک ارسال نماید. دبیرخانه مزبور موضوع را در کمیته حق اختراع مطرح و در صورت تأیید یا عدم تأیید فنی اختراع، مراتب را به اداره مالکیت صنعتی اعلام تا مرجع مذکور حسب مورد و بر اساس ترتیبات و تشریفات مقرر در قانون ثبت علائم و اختراعات و آیین‌نامه‌های مربوط مبادرت به صدور ورقه اختراع و اعلام نتیجه نماید.

ماده 22 حقوق دارنده ورقه ثبت اختراع نرم‌افزار همان است که در قانون ثبت علائم و اختراعات و اصلاحات بعدی آن مشخص شده است.

تبصره استفاده از حقوق مندرج در قانون ثبت علائم و اختراعات مانع از برخورداری پدیدآورنده نرم‌افزار از حقوق موضوع قانون و مقررات این آیین‌نامه نخواهد بود.

بخش چهارم چگونگی صدور گواهی ثبت نرم‌افزار:

ماده 23 دبیرخانه شورای عالی انفورماتیک با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرم‌های لازم برای تکمیل توسط متقاضی ثبت نرم‌افزار را تهیه تا از طریق دبیرخانه مزبور در اختیار متقاضی قرار گیرد.

ماده 24 متقاضی ثبت نرم‌افزار پس از تکمیل فرم‌ها، دو نسخه از نرم‌افزار را به دبیرخانه تحویل داده و رسید دریافت می‌دارد. علاوه بر آن متقاضی باید به ازای هر نرم‌افزار مبلغ یک میلیون (000،000،1) ریال [اصلاحیه سال 1389] ریال برای ثبت و یکصدد زار (000،100) ریال برای تأیید فنی به حساب خزانه واریز و رسید آن را نیز همراه تقاضای خود تحویل دهد.

ماده 25 شورای یادشده پیش از تأیید فنی، باید با ارسال یک نسخه از نرم‌افزار به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عدم مخالفت نرم‌افزار را با اخلاق اسلامی و عفت عمومی و سلامت شخصیت کودکان و نوجوانان استعلام کند. وزارت یادشده موظف است ظرف یک ماه نظر خود را به شورا اعلام کند.

تبصره چنانچه وزارت مذکور ظرف مدت یک ماه، در پاسخ به استعلام شورا قادر به اظهارنظر قطعی نباشد، موظف است ضمن اعلام دلایل خود، حداکثر ظرف سه ماه نظر قطعی خود را اعلام نماید. در غیر این صورت عدم مخالفت نرم‌افزار با ضوابط و مقررات فرهنگی از جمله اخلاق اسلامی، عفت عمومی و سلامت شخصیت کودکان و نوجوانان مورد تأیید تلقی خواهد شد.

ماده 26 شورا پس از دریافت تأییدیه وزارت مورد اشاره موظف است حداکثر ظرف سه ماه نسبت به بررسی فنی نرم‌افزار اقدام و نظر خود را به وزارت یادشده اعلام نماید. عدم اعلام نظر شورا در مهلت مقرر به منزله تأیید فنی است.

ماده 27 وزارت مذکور موظف است حداکثر ظرف دو هفته پس از دریافت تأییدیه فنی شورا نسبت به ثبت نرم‌افزار و صدور گواهی ثبت به نام متقاضی اقدام نماید.

تبصره 1 دارنده گواهینامه ثبت نرم‌افزار می‌تواند شخصاً با مراجعه به وزارت تقاضا نماید حقوق مادی نرم‌افزار به شخص دیگری منتقل شود. در این صورت وزارت موظف است مراتب نقل و انتقال را ثبت و در گواهینامه ثبت نرم‌افزار درج نماید.

تبصره 2 وزارت موظف است مراتب ثبت و تغییرات مالکیت حقوق مادی نرم‌افزار را در جایگاه اینترنتی که به همین منظور ایجاد گردیده است درج کند.

ماده 28 چنانچه پدیدآورنده، مدعی اختراع نرم‌افزار باشد، پس از طی مراحل مذکور در ماده‌ (21) نرم‌افزار کمیته حق اختراع مذکور در ماده (10) قانون مورد بررسی قرار گرفته و مراتب تأیید یا عدم تأیید در فرم مربوط درج می‌گردد. ابلاغ تأیید یا عدم تأیید اختراع توسط دبیرخانه شورای عالی انفورماتیک کشور به اداره مالکیت صنعتی و از آن طریق به متقاضی صورت می‌گیرد.

ماده 29 شورای عالی انفورماتیک و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلفند از نسخ نرم‌افزارهایی که جهت تأیید و ثبت در اختیار آنها قرار می‌گیرد به نحوی محافظت نمایند که مندرجات آن جز با رضایت مالک حقوق مادی نرم‌افزار در دسترس سایر اشخاص قرار نگیرد. اشخاصی که در دبیرخانه شورا و وزارت مذکور متهم به اهمال و سوءاستفاده باشند، با شکایت مالک به عنوان ناقض حقوق وی تحت تعقیب قرار خواهند گرفت. به علاوه تخلف این قبیل اشخاص حسب مورد در هیأتهای رسیدگی به تخلفات اداری یا هیأتهای انضباطی مشابه رسیدگی و مجازات اداری مقرر نیز در مورد آنان اعمال خواهد شد.

تبصره در موارد اختراع، موضوع تابع قوانین و مقررات مربوط خواهد بود.

ماده 30 قبول تقاضای ثبت اختراع و نیز ثبت نرم‌افزار، مانع اعتراض و ادعای حق از ناحیه اشخاص دیگر نخواهد بود و افراد ذی‌حق می‌توانند به مراجع صالحه قضایی مراجعه نمایند.

ماده 31 چنانچه متقاضی ثبت نرم‌افزار نسبت به تصمیم شورای عالی انفورماتیک و یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعتراض داشته باشد حسب مورد می‌تواند در شورای یادشده و یا کمیته‌ای که توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین می‌شود تقاضای تجدید نظر و رسیدگی مجدد نماید.

 

بخش ششم: قانون جرائم رایانه‌ای

بخش یکم جرائم و مجازات‌ها

فصل یکم جرائم علیه محرمانگی داده‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی

‎‎‎مبحث یکم دسترسی غیرمجاز

‎‎‎ماده (1) هرکس به طور غیرمجاز به داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی که به وسیله تدابیر امنیتی حفاظت شده است دسترسی یابد، به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

‎‎‎مبحث دوم شنود غیرمجاز

‎‎‎ماده (2) هرکس به طور غیرمجاز محتوای در حال انتقال ارتباطات غیرعمومی در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا امواج الکترومغناطیسی یا نوری را شنود کند، به حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از ده تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

مبحث سوم جاسوسی رایانه‌ای

‎‎‎ماده (3) هرکس به طور غیرمجاز نسبت به داده‌ای سری در حال انتقال یا ذخیره شده در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده مرتکب اعمال زیر شود،‌ به مجازات‌های مقرر محکوم خواهد شد:

الف) دسترسی به داده‌ای مذکور یا تحصیل آنها یا شنود محتوای سری در حال انتقال، به حبس از یک تا سه سال یا جزای نقدی از بیست تا شصت میلیون ریال یا هر دو مجازات.

ب) در دسترس قرار دادن داده‌ای مذکور برای اشخاص فاقد صلاحیت، به حبس از دو تا ده سال.

ج) افشا یا در دسترس قرار دادن داده‌ای مذکور برای دولت، سازمان، شرکت یا گروه بیگانه یا عاملان آنها، به حبس از پنج تا پانزده سال.

تبصره 1ـ داده‌ای سری داده‌ای است که افشای آنها به امنیت کشور یا منافع ملی لطمه می‎زند.

تبصره 2ـ آئین نامه نحوه تعیین و تشخیص داده‌ای سری و نحوه طبقه بندی و حفاظت آنها ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون توسط وزارت اطلاعات با همکاری وزارتخانه­های دادگستری، کشور، ارتباطات و فناوری اطلاعات و دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تهیه و به تصویب هیئت دولت خواهد رسید.

ماده (4) هرکس به قصد دسترسی به داده‌ای سری موضوع ماده (3) این قانون،‌ تدابیر امنیتی سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی را نقض کند، به حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از ده تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

‎‎‎ماده (5) چنانچه مأموران دولتی که مسئول حفظ داده‌ای سری مقرر در ماده (3) این قانون یا سیستم‌های مربوط هستند و به آنها آموزش لازم داده شده است یا داده‌ها یا سیستم‌های مذکور در اختیار آنها قرار گرفته است بر اثر بی احتیاطی، بی مبالاتی یا عدم رعایت تدابیر امنیتی موجب دسترسی اشخاص فاقد صلاحیت به داده‌ها، حامل‌های داده یا سیستم‌های مذکور شوند، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات و انفصال از خدمت از شش ماه تا دو سال محکوم خواهند شد.

فصل دوم جرائم علیه صحت و تمامیت داده‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی

مبحث یکم جعل رایانه‌ای

ماده (6) هرکس به طور غیرمجاز مرتکب اعمال زیر شود، جاعل محسوب و به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از بیست تا یکصد میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد:

الف) تغییر داده‌ای قابل استناد یا ایجاد یا وارد کردن متقلبانه داده‌ها.

ب) تغییر داده‌ها یا علایم موجود در کارت‌های حافظه یا قابل پردازش در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا تراشه‌ها یا ایجاد یا وارد کردن متقلبانه داده‌ها یا علایم به آنها.

ماده (7) هرکس با علم به مجعول بودن داده‌ها یا کارت‌ها یا تراشه‌ها از آنها استفاده کند، به مجازات مندرج در ماده فوق محکوم خواهد شد.

‎‎‎مبحث دوم تخریب و اخلال در داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی

ماده (8) هرکس به طور غیرمجاز داده دیگری را از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده حذف یا تخریب یا مختل یا غیرقابل پردازش کند‌ به حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از ده تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

ماده (9) هرکس به طور غیرمجاز با انجام اعمالی از قبیل وارد کردن، انتقال دادن، پخش، حذف کردن، متوقف کردن، دست‌کاری یا تخریب داده‌ها یا امواج الکترومغناطیسی یا نوری، سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی دیگری را از کار بیاندازد یا کارکرد آنها را مختل کند، به حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از ده تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

ماده (10) هرکس به طور غیرمجاز با انجام اعمالی از قبیل مخفی کردن داده‌ها، تغییر گذرواژه یا رمزنگاری داده‌ها مانع دسترسی اشخاص مجاز به داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی شود، به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

‎‎‎ماده (11) هرکس به قصد به خطر انداختن امنیت یا آسایش عمومی اعمال مذکور در مواد (8)، (9) و (10) این قانون را علیه سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی که برای ارائه خدمات ضروری عمومی به کار می‌روند، از قبیل خدمات درمانی، آب، برق، گاز، مخابرات، حمل و نقل و بانکداری مرتکب شود، به حبس از سه تا ده سال محکوم خواهد شد.

فصل سوم سرقت و کلاه‌برداری مرتبط با رایانه

‎‎‎ماده (12) هرکس به طور غیرمجاز داده‌ای متعلق به دیگری را برباید، چنانچه عین داده‌ها در اختیار صاحب آن باشد، به جزای نقدی از یک تا بیست میلیون ریال و در غیر این صورت به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

ماده (13) هرکس به طور غیرمجاز از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی با ارتکاب اعمالی از قبیل وارد کردن، تغییر، محو، ایجاد یا متوقف کردن داده‌ها یا مختل کردن سیستم وجه یا مال یا منفعت یا خدمات یا امتیازات مالی برای خود یا دیگری تحصیل کند علاوه بر رد مال به صاحب آن‌ به حبس از یک تا پنج سال یا جزای نقدی از بیست تا یکصد میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

فصل چهارم جرایم علیه عفت و اخلاق عمومی

ماده (14) هرکس به وسیله سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده محتویات مستهجن را تولید، ارسال، منتشر، توزیع یا معامله کند یا به قصد ارسال یا انتشار یا تجارت تولید یا ذخیره یا نگهداری کند، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

تبصره 1 ارتکاب اعمال فوق در خصوص محتویات مبتذل موجب محکومیت به حداقل یکی از مجازات‌های فوق می‌شود. محتویات و آثار مبتذل به آثاری اطلاق می‌گردد که دارای صحنه‌ها و صور قبیحه باشد.

تبصره 2 هرگاه محتویات مستهجن به کمتر از ده نفر ارسال شود، مرتکب به یک تا پنج میلیون ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.

تبصره 3 چنانچه مرتکب اعمال مذکور در این ماده را حرفه خود قرار داده باشد یا به طور سازمان‌ یافته مرتکب شود چنانچه مفسد فی‌الارض شناخته نشود، به حداکثر هر دو مجازات مقرر در این ماده محکوم خواهد شد.

تبصره 4 محتویات مستهجن به تصویر، صوت یا متن واقعی یا غیرواقعی اطلاق می‌شود که بیانگر برهنگی کامل زن یا مرد یا اندام تناسلی یا آمیزش یا عمل جنسی انسان است.

ماده (15) هرکس از طریق سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده مرتکب اعمال زیر شود، به ترتیب زیر مجازات خواهد شد:

الف) چنانچه به منظور دستیابی افراد به محتویات مستهجن، آنها را تحریک یا ترغیب یا تهدید یا تطمیع کند یا فریب دهد یا شیوه دستیابی به آنها را تسهیل کند یا آموزش دهد، به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات. ارتکاب این اعمال در خصوص محتویات مبتذل موجب جزای نقدی از دو تا پنج میلیون ریال است.

ب) چنانچه افراد را به ارتکاب جرائم منافی عفت یا استعمال مواد مخدر یا روان‎گردان یا خودکشی یا انحرافات جنسی یا اعمال خشونت آمیز تحریک یا ترغیب یا تهدید یا دعوت کند یا فریب دهد یا شیوه ارتکاب یا استعمال آنها را تسهیل کند یا آموزش دهد، به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات.

تبصره مفاد این ماده و ماده (١۴) شامل آن دسته از محتویاتی نخواهد شد که برای مقاصد علمی یا هر مصلحت عقلایی دیگر تهیه یا تولید یا نگهداری یا ارائه یا توزیع یا انتشار یا معامله می‌شود.

فصل پنجم هتک حیثیت و نشر اکاذیب

ماده (16) هرکس به وسیله سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی،‌ فیلم یا صوت یا تصویر دیگری را تغییر دهد یا تحریف کند و آن را منتشر یا با علم به تغییر یا تحریف منتشر کند، به نحوی که عرفاً موجب هتک حیثیت او شود، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

تبصره چنانچه تغییر یا تحریف به صورت مستهجن باشد، مرتکب به حداکثر هر دو مجازات مقرر محکوم خواهد شد.

ماده (17) هرکس به وسیله سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی صوت یا تصویر یا فیلم خصوصی یا خانوادگی یا اسرار دیگری را بدون رضایت او منتشر کند یا در دسترس دیگران قرار دهد، به نحوی که منجر به ضرر یا عرفاً موجب هتک حیثیت او شود، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

ماده (18) هرکس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به وسیله سیستم رایانه یا مخابراتی اکاذیبی را منتشر نماید یا در دسترس دیگران قرار دهد یا با همان مقاصد اعمالی را برخلاف حقیقت، رأساً یا به عنوان نقل قول، به شخص حقیقی یا حقوقی یا مقام‌های رسمی به طور صریح یا تلویحی نسبت دهد، اعم از اینکه از طریق یاد شده به نحوی از انحاء ضرر مادی یا معنوی به دیگری وارد شود یا نشود، افزون بر اعاده حیثیت به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج تا چهل میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

فصل ششم مسئولیت کیفری اشخاص

‎‎‎ماده (19) در موارد زیر، چنانچه جرایم رایانه‌ای به نام شخص حقوقی و در راستای منافع آن ارتکاب یابد، شخص حقوقی دارای مسئولیت کیفری خواهد بود:

الف) هرگاه مدیر شخص حقوقی مرتکب جرم رایانه‌ای شود.

ب) هرگاه مدیر شخص حقوقی دستور ارتکاب جرم رایانه‌ای را صادر کند و جرم به وقوع پیوندد.

ج) هرگاه یکی از کارمندان شخص حقوقی با اطلاع مدیر یا در اثر عدم نظارت وی مرتکب جرم رایانه‌ای شود.

د) هرگاه تمام یا قسمتی از فعالیت شخص حقوقی به ارتکاب جرم رایانه‌ای اختصاص یافته باشد.

تبصره 1ـ منظور از مدیر کسی است که اختیار نمایندگی یا تصمیم گیری یا نظارت بر شخص حقوقی را دارد.

تبصره 2ـ مسئولیت کیفری شخص حقوقی مانع مجازات مرتکب نخواهد بود.

ماده (20) اشخاص حقوقی موضوع ماده فوق، با توجه به شرایط و اوضاع و احوال جرم ارتکابی، میزان درآمد و نتایج حاصله از ارتکاب جرم، علاوه بر سه تا شش برابر حداکثر جزای نقدی جرم ارتکابی، به ترتیب ذیل محکوم خواهند شد:

الف) چنانچه حداکثر مجازات حبس آن جرم تا پنج سال حبس باشد، تعطیلی موقت شخص حقوقی از یک تا نُه ماه و در صورت تکرار جرم تعطیلی موقت شخص حقوقی از یک تا پنج سال.

ب) چنانچه حداکثر مجازات حبس آن جرم بیش از پنج سال حبس باشد، تعطیلی موقت شخص حقوقی از یک تا سه سال و در صورت تکرار جرم‌ شخص حقوقی منحل خواهد شد.

تبصره 1ـ مدیر شخص حقوقی که طبق بند «ب» این ماده منحل می‌شود، تا سه سال حق تأسیس یا نمایندگی یا تصمیم گیری یا نظارت بر شخص حقوقی دیگری را نخواهد داشت.

تبصره 2ـ خسارات شاکی خصوصی از اموال شخص حقوقی جبران خواهد شد. در صورتی که اموال شخص حقوقی به تنهایی تکافو نکند، مابه‌التفاوت از اموال مرتکب جبران خواهد شد.

ماده (21) ارائه دهندگان خدمات دسترسی موظفند طبق ضوابط فنی و فهرست مقرر از سوی کمیته تعیین مصادیق موضوع ماده ذیل محتوای مجرمانه اعم از محتوای ناشی از جرایم رایانه‌ای و محتوایی که برای ارتکاب جرایم رایانه‌ای بکار می‌رود را پالایش کنند. در صورتی که عمداً از پالایش محتوای مجرمانه خودداری کنند، منحل خواهند شد و چنانچه از روی بی احتیاطی و بی مبالاتی زمینه دسترسی به محتوای غیرقانونی را فراهم آورند، در مرتبه نخست به جزای نقدی از بیست تا یکصد میلیون ریال و در مرتبه دوم به جزای نقدی از یکصد میلیون تا یک میلیارد ریال و در مرتبه سوم به یک تا سه سال تعطیلی موقت محکوم خواهند شد.

تبصره «1» چنانچه محتوای مجرمانه به وب‌ سایت‌های مؤسسات عمومی شامل نهادهای زیر نظر ولی فقیه و قوای سه‌گانه مقننه، مجریه و قضائیه و مؤسسات عمومی غیردولتی موضوع قانون فهرست نهادها و مؤسسات عمومی غیردولتی مصوب 19/4/1373 و الحاقات بعدی آن یا به احزاب، جمعیت‌ها، انجمن‌های سیاسی و صنفی و انجمن‌های اسلامی یا اقلیت‌های دینی شناخته شده یا به سایر اشخاص حقیقی یا حقوقی حاضر در ایران که امکان احراز هویت و ارتباط با آنها وجود دارد تعلق داشته باشد، با دستور مقام قضایی رسیدگی ‌کننده به پرونده و رفع اثر فوری محتوای مجرمانه از سوی دارندگان، وب‌ سایت مزبور تا صدور حکم نهایی پالایش نخواهد شد.

تبصره «2» پالایش محتوای مجرمانه موضوع شکایت خصوصی با دستور مقام قضایی رسیدگی ‌کننده به پرونده انجام خواهد شد.

ماده (22) قوه قضائیه موظف است ظرف یک ماه از تاریخ تصویب این قانون کمیته تعیین مصادیق محتوای مجرمانه را در محل دادستانی کل کشور تشکیل دهد. وزیر یا نماینده وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، ارتباطات و فناوری اطلاعات، اطلاعات، دادگستری، علوم،‌ تحقیقات و فناوری، فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، رئیس سازمان‎ صدا و سیما و فرمانده نیروی انتظامی، یک نفر خبره در فناوری اطلاعات و ارتباطات به انتخاب کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی و یک نفر نماینده مجلس شورای اسلامی به انتخاب کمیسیون حقوقی و قضایی و تأیید مجلس شورای اسلامی اعضای کمیته را تشکیل خواهند داد. ریاست کمیته به عهده دادستان کل کشور خواهد بود.

تبصره 1- جلسات کمیته حداقل هر پانزده روز یک بار و با حضور هفت نفر عضو دارای حق رأی رسمیت می‌یابد و تصمیمات کمیته با اکثریت نسبی حاضران معتبر خواهد بود.

تبصره 2- کمیته موظف است به شکایات راجع به مصادیق پالایش شده رسیدگی و نسبت به آنها تصمیم‌گیری کند. رأی کمیته قطعی است.

تبصره 3- کمیته موظف است هر شش ماه گزارشی در خصوص روند پالایش محتوای مجرمانه را به رؤسای قوای سه‌گانه و شورای عالی امنیت ملی تقدیم کند. ‎

ماده (23) ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی موظفند به محض دریافت دستور کمیته تعیین مصادیق مذکور در ماده فوق یا مقام قضایی رسیدگی ‌کننده به پرونده مبنی بر وجود محتوای مجرمانه در سیستم‌های‎ رایانه‌ای خود از ادامه دسترسی به آن ممانعت به عمل آورند. چنانچه عمداً از اجرای دستور کمیته یا مقام قضایی خودداری کنند، منحل خواهند شد. در غیر این صورت، چنانچه در اثر بی‌احتیاطی و بی‌مبالاتی زمینه دسترسی به محتوای مجرمانه مزبور را فراهم کنند، در مرتبه نخست به جزای نقدی از بیست تا یکصد میلیون ریال و در مرتبه دوم به یکصد میلیون تا یک میلیارد ریال و در مرتبه سوم به یک تا سه سال تعطیلی موقت محکوم خواهند شد.

تبصره ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی موظفند به محض آگاهی از وجود محتوای مجرمانه مراتب را به کمیته تعیین مصادیق اطلاع دهند.

ماده (24) هرکس بدون مجوز قانونی از پهنای باند بین‌المللی برای برقراری ارتباطات مخابراتی مبتنی بر پروتکل اینترنتی از خارج ایران به داخل یا برعکس استفاده کند، به حبس از یک تا سه سال یا جزای نقدی از یکصد میلیون تا یک میلیارد ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد.

فصل هفتم سایر جرائم

ماده (25) هرکس مرتکب اعمال زیر شود، به حبس از نود و یک روز تا یک سال یا جزای نقدی از پنج تا بیست میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهد شد:

الف) تولید یا انتشار یا توزیع یا معامله داده‌ها یا نرم‌افزارها یا هر نوع ابزار الکترونیکی که صرفاً به منظور ارتکاب جرائم رایانه‌ای به کار می‌روند.

ب) فروش یا انتشار یا در دسترس قرار دادن گذرواژه یا هر داده‌ای که امکان دسترسی غیرمجاز به داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی متعلق به دیگری را فراهم می‌کند.

ج) آموزش نحوه ارتکاب جرایم دسترسی غیرمجاز، شنود غیرمجاز، جاسوسی رایانه‌ای و تخریب و اخلال در داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی.

تبصره چنانچه مرتکب اعمال یاد شده را حرفه خود قرار داده باشد، به حداکثر هر دو مجازات مقرر در این ماده محکوم خواهد شد.

فصل هشتم تشدید مجازات‌ها

ماده (26) در موارد زیر، حسب مورد مرتکب به بیش از دو سوم حداکثر یک یا دو مجازات مقرر محکوم خواهد شد:

الف) هر یک از کارمندان و کارکنان اداره‌‌ها و سازمان‌‌ها یا شوراها و یا شهرداری‌‌ها و موسسه‌‌ها و شرکت‌های دولتی و یا وابسته به دولت یا نهادهای انقلابی و بنیادها و مؤسسه‌هایی که زیر نظر ولی فقیه اداره می‌شوند و دیوان محاسبات و مؤسسه‌هایی که با کمک مستمر دولت اداره می‌شوند و یا دارندگان پایه قضایی و به طور کلی اعضا و کارکنان قوای سه‌گانه و همچنین نیروهای مسلح و مأموران به خدمت عمومی اعم از رسمی و غیررسمی به مناسبت انجام وظیفه مرتکب جرم رایانه‌ای شده باشند.

ب) متصدی یا متصرف قانونی شبکه‌های رایانه‌ای یا مخابراتی که به مناسبت شغل خود مرتکب جرم رایانه‌ای شده باشد.

ج) داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی، متعلق به دولت یا نهادها و مراکز ارایه‌ دهنده خدمات عمومی باشد.

د) جرم به صورت سازمان‌ یافته ارتکاب یافته باشد.

هـ) جرم در سطح گسترده‌ای ارتکاب یافته باشد.

ماده (27) در صورت تکرار جرم برای بیش از دو بار دادگاه می‌تواند مرتکب را از خدمات الکترونیکی عمومی از قبیل اشتراک اینترنت، تلفن همراه، اخذ نام دامنه مرتبه بالای کشوری و بانکداری الکترونیکی محروم کند:

الف) چنانچه مجازات حبس آن جرم نود و یک روز تا دو سال حبس باشد، محرومیت از یک ماه تا یک سال.

ب) چنانچه مجازات حبس آن جرم دو تا پنج سال حبس باشد، محرومیت از یک تا سه سال.

ج) چنانچه مجازات حبس آن جرم بیش از پنج سال حبس باشد، محرومیت از سه تا پنج سال.

بخش دوم آیین دادرسی

فصل یکم صلاحیت

ماده (28) علاوه بر موارد پیش‌بینی شده در دیگر قوانین، دادگاه‌های ایران در موارد زیر نیز صالح به رسیدگی خواهند بود:

الف) داده‌های مجرمانه یا داده‌هایی که برای ارتکاب جرم به کار رفته‌اند به هر نحو در سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی یا حامل‌های داده موجود در قلمرو حاکمیت زمینی، دریایی و هوایی جمهوری اسلامی ایران ذخیره شده باشد.

ب) جرم از طریق وب‌ سایت‌های دارای دامنه‌ مرتبه بالای کد کشوری ایران ارتکاب یافته باشد.

ج) جرم توسط هر ایرانی یا غیرایرانی در خارج از ایران علیه سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی و وب‌ سایت‌های مورد استفاده یا تحت کنترل قوای سه‌گانه یا نهاد رهبری یا نمایندگی‌های رسمی دولت یا هر نهاد یا موسسه‌ای که خدمات عمومی ارائه می‎دهد یا علیه وب سایت‌های دارای دامنه مرتبه بالای کد کشوری ایران در سطح گسترده ارتکاب یافته باشد.

د) جرایم رایانه‌ای متضمن سوء‌استفاده از اشخاص کمتر از ١٨ سال، اعم از آنکه مرتکب یا بزه دیده ایرانی یا غیرایرانی باشد.

ماده (29) چنانچه جرم رایانه‌ای در محلی کشف یا گزارش شود،‌ ولی محل وقوع آن معلوم نباشد، دادسرای محل کشف مکلف است تحقیقات مقدماتی را انجام دهد. چنانچه محل وقوع جرم مشخص نشود،‌ دادسرا پس از اتمام تحقیقات مبادرت به صدور قرار می‌کند و دادگاه مربوط نیز رأی مقتضی را صادر خواهد کرد.

ماده (30) قوه قضاییه موظف است به تناسب ضرورت شعبه یا شعبی از دادسراها، دادگاه‌های عمومی و انقلاب،‌ نظامی و تجدیدنظر را برای رسیدگی به جرائم رایانه‌ای اختصاص دهد.

تبصره قضات دادسراها و دادگاه‌های مذکور از میان قضاتی که آشنایی لازم به امور رایانه دارند انتخاب خواهند شد.

ماده (31) در صورت بروز اختلاف در صلاحیت، حل اختلاف مطابق مقررات قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی خواهد بود.

فصل دوم جمع ‌آوری ادله الکترونیکی

مبحث اول نگهداری داده‌ها

ماده (32) ارائه دهندگان خدمات دسترسی موظفند داده‌ای ترافیک را حداقل تا شش ماه پس از ایجاد و اطلاعات کاربران را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک نگهداری کنند.

تبصره 1ـ داده ترافیک هرگونه داده‌ای است که سیستم‌های رایانه‌ای در زنجیره ارتباطات رایانه‌ای و مخابراتی تولید می‌کنند تا امکان ردیابی آنها از مبدأ تا مقصد وجود داشته باشد. این داده‌ها شامل اطلاعاتی از قبیل مبدأ، مسیر، تاریخ، زمان، مدت و حجم ارتباط و نوع خدمات مربوطه می‌شود.

تبصره 2ـ اطلاعات کاربر هرگونه اطلاعات راجع به کاربر خدمات دسترسی‌ از قبیل نوع خدمات، امکانات فنی مورد استفاده و مدت زمان آن، هویت،‌ آدرس جغرافیایی یا پستی یا IP، شماره تلفن و سایر مشخصات فردی اوست.

ماده (33) ارائه‌دهندگان خدمات میزبانی داخلی موظفند اطلاعات کاربران خود را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک و محتوای ذخیره شده و داده ترافیک حاصل از تغییرات ایجاد شده را حداقل تا پانزده روز نگهداری کنند.

مبحث دوم حفظ فوری داده‌های رایانه‌ای ذخیره شده

ماده (34) هرگاه حفظ داده‌ای رایانه‌ای ذخیره شده برای تحقیق یا دادرسی لازم باشد، مقام قضایی می‎تواند دستور حفاظت از آنها را برای اشخاصی که به نحوی تحت تصرف یا کنترل دارند صادر کند. در شرایط فوری، نظیر خطر آسیب دیدن یا تغییر یا از بین رفتن داده‌ها، ضابطان قضایی می‌توانند رأساً دستور حفاظت را صادر کنند و مراتب را حداکثر تا 24 ساعت به اطلاع مقام قضایی برسانند. چنانچه هر یک از کارکنان دولت یا ضابطان قضایی یا سایر اشخاص از اجرای این دستور خودداری یا داده‌ای حفاظت شده را افشا کنند یا اشخاصی که داده‌ای مزبور به آنها مربوط می‌شود را از مفاد دستور صادره آگاه کنند، ضابطان قضایی و کارکنان دولت به مجازات امتناع از دستور مقام قضایی و سایر اشخاص به حبس از نود و یک روز تا شش ماه یا جزای نقدی از پنج تا ده میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهند شد.

تبصره 1ـ حفظ داده‌ها به منزله ارائه یا افشای آنها نبوده و مستلزم رعایت مقررات مربوط است.

تبصره 2ـ مدت زمان حفاظت از داده‌ها حداکثر سه ماه است و در صورت لزوم با دستور مقام قضایی قابل تمدید است.

مبحث سوم ارائه داده‌ها

ماده (35) مقام‎ قضایی می‎تواند دستور ارائه داده‌ای حفاظت شده مذکور در مواد (٣٢)، (٣٣) و (٣۴) فوق را به اشخاص یاد شده بدهد تا در اختیار ضابطان قرار گیرد. مستنکف از اجرای این دستور به مجازات مقرر در ماده (٣۴) محکوم خواهد شد.

مبحث چهارم تفتیش و توقیف داده‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی

ماده (36) تفتیش و توقیف داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی به موجب دستور قضایی و در مواردی به عمل می‎آید که ظن قوی به کشف جرم یا شناسایی متهم یا ادله جرم وجود داشته باشد.

ماده (37) تفتیش و توقیف داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی در حضور متصرفان قانونی یا اشخاصی که به نحوی آنها را تحت کنترل قانونی دارند، نظیر متصدیان سیستم‎ها انجام خواهد شد. در غیر این صورت، قاضی با ذکر دلایل دستور تفتیش و توقیف بدون حضور اشخاص مذکور را صادر خواهد کرد.

ماده (38) دستور تفتیش و توقیف باید شامل اطلاعاتی باشد که به اجرای صحیح آن کمک می‌کند، از جمله اجرای دستور در محل یا خارج از آن، مشخصات مکان و محدوده تفتیش و توقیف، نوع و میزان داده‌ای مورد نظر، نوع و تعداد سخت افزارها و نرم‌افزارها،‌ نحوه دستیابی به داده‌ای رمزنگاری یا حذف شده و زمان تقریبی انجام تفتیش و توقیف.

ماده (39) تفتیش داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی شامل اقدامات ذیل می‌شود:

الف) دسترسی به تمام یا بخشی از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی.

ب) دسترسی به حامل‌های داده از قبیل دیسکت­ها یا لوح‌های فشرده یا کارت‌های حافظه.

ج) دستیابی به داده‌ای حذف یا رمزنگاری شده.

ماده (40) در توقیف داده‌ها، با رعایت تناسب، نوع، اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم، به روش‌هایی از قبیل چاپ داده‌ها، کپی برداری یا تصویربرداری از تمام یا بخشی از داده‌ها، غیرقابل دسترس کردن داده‌ها با روش‌هایی یاز قبیل تغییر گذرواژه یا رمزنگاری و ضبط حامل‌های داده عمل می‌شود.

ماده (41) در شرایط زیر سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی توقیف خواهند شد:

الف) داده‌ای ذخیره شده به سهولت در دسترسی نبوده یا حجم زیادی داشته باشد.

ب) تفتیش و تجزیه و تحلیل داده‌ها بدون سیستم سخت افزاری امکان‎پذیر نباشد.

ج) متصرف قانونی سیستم رضایت داده باشد.

د) کپی برداری از داده‌ها به لحاظ فنی امکان‎پذیر نباشد.

هـ) تفتیش در محل باعث آسیب‎ داده‌ها ‎شود.

و) سایر شرایطی که قاضی تشخیص ‎دهد.

ماده (42) توقیف سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی متناسب با نوع و اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم با روش‌هایی از قبیل تغییر گذرواژه به منظور عدم دسترسی به سیستم، پلمپ سیستم در محل استقرار و ضبط سیستم صورت می‌گیرد.

ماده (43) چنانچه در حین اجرای دستور تفتیش و توقیف، تفتیش داده‌های مرتبط با جرم ارتکابی در سایر سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی که تحت کنترل یا تصرف متهم قرار دارند ضروری باشد، ضابطان با دستور مقام قضایی دامنه تفتیش و توقیف را به سیستم‌های دیگر گسترش خواهند داد و داده‌های مورد نظر را تفتیش یا توقیف خواهند کرد.

ماده (44) توقیف داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی که موجب ایراد لطمه جانی یا خسارات مالی شدید به اشخاص یا اخلال در ارائه خدمات عمومی می‌شود ممنوع است.

ماده (45) در جایی که اصل داده‌ها توقیف می‌شود،‌ ذی‎نفع حق دارد پس از پرداخت هزینه از آنها کپی دریافت کند، مشروط به اینکه ارائه داده‌ای توقیف شده منافی با محرمانه بودن تحقیقات نباشد و به روند تحقیقات لطمه‌ای وارد نسازد و داده‌ها مجرمانه نباشند.

ماده (46) در مواردی که اصل داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی توقیف می‌شود، قاضی موظف است با لحاظ نوع و میزان داده‌ها و نوع و تعداد سخت افزارها و نرم‌افزارهای مورد نظر و نقش آنها در جرم ارتکابی، در مهلت متناسب و متعارف نسبت به آنها تعیین تکلیف کند.

ماده (47) متضرر می‌تواند در مورد عملیات و اقدام‌های مأموران در توقیف داده‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی، اعتراض کتبی خود را همراه با دلایل ظرف ده روز به مرجع قضایی دستور دهنده تسلیم نماید. به درخواست یاد شده خارج از نوبت رسیدگی گردیده و تصمیم اتخاذ شده قابل اعتراض است.

مبحث پنجم شنود محتوای ارتباطات رایانه‌ای

ماده (48) شنود محتوای در حال انتقال ارتباطات غیرعمومی در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی مطابق مقررات راجع به شنود مکالمات تلفنی خواهد بود.

تبصره دسترسی به محتوای ارتباطات غیرعمومی ذخیره شده، نظیر پست الکترونیکی یا پیامک در حکم شنود و مستلزم رعایت مقررات مربوط است.

فصل سوم استنادپذیری ادله الکترونیکی

ماده (49) به منظور حفظ صحت و تمامیت، اعتبار و انکارناپذیری ادله الکترونیکی جمع ‌آوری شده، لازم است مطابق آیین‌نامه مربوط از آنها نگهداری و مراقبت به عمل آید.

ماده (50) چنانچه داده‌ای رایانه‌ای توسط طرف دعوا یا شخص ثالثی که از دعوا آگاهی نداشته، ایجاد یا پردازش یا ذخیره یا منتقل شده باشد‌ و سیستم‎ رایانه‌ای یا مخابراتی مربوط به نحوی درست عمل کند که به صحت و تمامیت، اعتبار و انکارناپذیری داده‌ها خدشه وارد نشده باشد، قابل استناد خواهند بود.

ماده (51) کلیه مقررات مندرج در فصل‌های دوم ‌و سوم این بخش،‌ علاوه بر جرایم رایانه‌ای شامل سایر جرایمی که ادله الکترونیکی در آنها مورد استناد قرار می‎گیرند نیز می‌شود.

بخش سوم سایر مقررات

ماده (52) به منظور ارتقای همکاری‎های بین‌المللی در زمینه جرائم رایانه‌ای، وزارت دادگستری موظف است با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اقدامات لازم را در زمینه تدوین لوایح و پیگیری امور مربوط جهت پیوستن ایران به اسناد بین‌المللی و منطقه‎ای و معاهدات راجع به همکاری و معاضدت دوجانبه یا چندجانبه قضایی انجام دهد.

ماده (53) در مواردی که سیستم‎ رایانه‌ای یا مخابراتی به عنوان وسیله ارتکاب جرم بکار رفته و در این قانون برای عمل مزبور مجازاتی پیش‎بینی نشده است، مطابق قوانین جزایی مربوط عمل خواهد شد.

تبصره در مواردی که در بخش دوم این قانون برای رسیدگی به جرایم رایانه‌ای مقررات خاصی از جهت آیین دادرسی پیش‌بینی نشده است طبق مقررات قانون آیین دادرسی کیفری اقدام خواهد شد.

ماده (54) میزان جزاهای نقدی این قانون بر اساس نرخ رسمی تورم حسب اعلام بانک مرکزی هر سه سال یک بار با پیشنهاد رئیس قوه قضاییه و تصویب هیأت وزیران قابل تغییر است.

ماده (55) وزارت‌ دادگستری موظف است ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این قانون با همکاری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات آیین‌نامه‌های مربوط به جمع ‌آوری و استنادپذیری ادله الکترونیکی را تهیه کند و به تصویب رئیس قوه قضائیه خواهد رسید.

ماده (56) قوانین و مقررات مغایر با این قانون ملغی است.

قانون فوق مشتمل بر 56 ماده و 25 تبصره در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ پنجم خردادماه یک هزار و سیصد و هشتاد و هشت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 20/3/1388 به تأیید شورای نگهبان رسید.

بخش هفتم: قانون تعطیل مؤسسات و واحدهای آموزشی و تحقیقاتی و فرهنگی که بدون اخذ مجوز قانونی دائر شده و می‌شود

‌ماده واحده – اشخاصی که بدون اخذ مجوز از مراجع قانونی اقدام به ایجاد مؤسسات و واحدهای آموزشی و تحقیقاتی و فرهنگی از قبیل دانشگاه، ‌مؤسسه آموزش عالی یا تحقیقاتی، مدرسه و آموزشگاه که از وظایف وزارتخانه‌های فرهنگ و آموزش عالی، آموزش و پرورش، کار و امور اجتماعی، ‌بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌باشد؛ نمایند و بعد از صدور دستور انحلال طبق ضوابط مقرر مؤسسه یا واحد مربوطه ‌را دائر نگاه دارند، در حکم کلاهبردار محسوب و در صورت شکایت وزارتخانه مربوطه تحت تعقیب قانونی قرار خواهند گرفت.

‌تبصره 1 – در مورد اشخاص حقوقی، مؤسسان و مدیران عامل و هیأت مدیره و یا بالاترین مقام اجرایی تحت تعقیب و مجازات قرار خواهند گرفت.

‌تبصره 2 – مؤسسات و واحدهای آموزشی و تحقیقاتی و فرهنگی و سایر عناوین مشابه که قبل از تصویب این قانون بدون اخذ مجوز ایجاد شده‌اند؛ ‌چنانچه ظرف مدت شش ماه پس از لازم‌الاجرا شدن این قانون جهت اخذ مجوز اقدام ننمایند، مشمول این قانون خواهند بود.

‌تبصره 3ـ آیین‌نامه اجرائی این قانون توسط وزارتخانه‌های ذی‌ربط ظرف مدت سه ماه تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.

‌قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و سه تبصره در جلسه روز سه شنبه هفتم دی ماه یک هزار و سیصد و هفتاد و دو مجلس شوری اسلامی تصویب و در تاریخ 15/10/1372 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.

 

بخش هشتم: قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت‌های غیرمجاز می­نمایند

ماده 1- هر شخص حقیقی یا حقوقی که به هرگونه اعمالی برای معرفی آثار سمعی و بصری غیرمجاز به جای آثار مجاز، مبادرت نماید و یا با تکثیر بدون مجوز آثار مجاز، موجب تضییع حقوق صاحبان اثر شود، اعم از جعل برچسب رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی الصاق شده بر روی نوار و لوح‌های فشرده صوتی و تصویری (CD) و یا تعویض نوار یا محتوای داخل کاست نوار دارای برچسب و نظایر آن، بر حسب مورد علاوه بر مجازات جعل و پرداخت خسارت وارده در جایی که تضییع حق موجب خسارت مالی است در صورت مطالبه صاحبان اثر خسارت وارده را جبران می‌کند و در هر حال به جریمه نقدی از دو میلیون (000،000،2) ریال تا بیست میلیون (000،000،20) ریال محکوم می‌شود.

تبصره- در مرحله تشخیص عمل ارتکابی دادگاه می‌تواند نظر کارشناسی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را ملاک عمل قرار دهد.

ماده 2- هرگونه فعالیت تجاری در زمینه تولید، توزیع، تکثیر و عرضه آثار، نوارها و لوح‌های فشرده صوتی و تصویری نیاز به اخذ مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد. متخلفان از این امر به جریمه نقدی از ده میلیون (10.000.000) ریال تا یکصدمیلیون (100.000.000) ریال محکوم می‌شوند.

تبصره 1- نیروی انتظامی موظف است ضمن ممانعت از فعالیت این گونه اشخاص و مراکز نسبت به پلمپ این گونه مراکز و دستگیری افراد طبق موازین قضائی اقدام نماید.

تبصره 2- در خصوص شخصیت‌های حقوقی، بالاترین مقام اجرائی تصمیم گیرنده مسئول خواهد بود.

ماده 3- عوامل تولید، توزیع، تکثیر و دارندگان آثار سمعی و بصری غیرمجاز اعم از این که مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته و یا بدون مجوز باشند با توجه به محتوای اثر حسب مورد علاوه بر ابطال مجوز به یکی از مجازات‌های مشروحه ذیل محکوم خواهند شد:

الف- عوامل اصلی تکثیر و توزیع عمده آثار سمعی و بصری مستهجن در مرتبه اول به یک تا سه سال حبس و ضبط تجهیزات مربوطه و یکصد میلیون (100.000.000) ریال جریمه نقدی و محرومیت اجتماعی به مدت هفت سال و در صورت تکرار به دو تا پنج سال حبس و ضبط تجهیزات مربوطه و دویست میلیون (200.000.000) ریال جزای نقدی و محرومیت اجتماعی به مدت ده سال محکوم می‌شوند. چنانچه عوامل فوق‌الذکر یا افراد زیر از مصادیق مفسد فی‌الارض شناخته شوند، به مجازات آن محکوم می‌گردند.

1- تولید کنندگان آثار مستهجن با عنف و اکراه

2- تولیدکنندگان آثار مستهجن برای سوءاستفاده جنسی از دیگران

3- عوامل اصلی در تولید آثار مستهجن

تبصره 1- عوامل اصلی تولید آثار سمعی و بصری عبارت هستند از تهیه‌کننده (سرمایه‌گذار)، کارگردان، فیلم‌بردار، بازیگران نقش‌های اصلی.

تبصره 2- تعداد نوار یا لوح فشرده و مانند آن بیش از «ده نسخه» به عنوان «عمده» تلقی می‌گردد.

تبصره 3- سایر عوامل تولید، تکثیر و توزیع موضوع بند «الف» چنانچه از مصادیق افساد فی‌الارض نباشند به مجازات شلاق از سی تا هفتاد و چهار ضربه و جزای نقدی از ده میلیون (10.000.000) ریال تا پنجاه میلیون (50.000.000) ریال و محرومیت اجتماعی از دو تا پنج سال محکوم می‌شوند.

تبصره 4- تکثیر و توزیع کنندگان آثار سمعی و بصری کمتر از ده نسخه حسب مورد به جریمه نقدی از یک میلیون (1.000.000) تا ده میلیون (10.000.000) ریال و سی تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم خواهند شد.

تبصره 5- آثار سمعی و بصری «مستهجن» به آثاری گفته می‌شود که محتوای آنها نمایش برهنگی زن و مرد و یا اندام تناسلی و یا نمایش آمیزش جنسی باشد.

تبصره 6- چنانچه تولید، تکثیر، توزیع و یا داشتن آثار مستهجن از مصادیق افسادفی‌الارض نباشد، مجازات مفسد فی‌الارض ندارد.

ب- تهیه و توزیع و تکثیرکنندگان نوارها و دیسکت­ها و لوح‌های فشرده شده و نمایش‌های مبتذل چنانچه از مصادیق افساد فی‌الارض نباشند، در مرتبه اول به سه ماه تا یک سال حبس و یا دو میلیون (2.000.000) ریال تا ده میلیون (10.000.000) ریال جزای نقدی و در مرتبه دوم به تحمل یک سال تا سه سال حبس و یا پنج میلیون (5.000.000) ریال تا سی میلیون (30.000.000) ریال جزای نقدی و در صورت تکرار به سه تا ده سال حبس و یا ده میلیون (10.000.000) ریال تا پنجاه میلیون (50.000.000) ریال جزای نقدی و ضبط کلیه تجهیزات مربوطه بنا به مراتب به عنوان تعزیر محکوم می‌شوند.

تبصره 1- آثار سمعی و بصری «مبتذل» به آثاری اطلاق می‌گردد که دارای صحنه‌ها و صور قبیحه بوده و مضمون مخالف شریعت و اخلاق اسلامی را تبلیغ و نتیجه‌گیری کند.

تبصره 2- دارندگان نوارها و دیسکت­ها و لوح‌های فشرده مستهجن و مبتذل موضوع این قانون به جزای نقدی از پانصد هزار (500.000) ریال تا پنج میلیون (5.000.000) ریال و نیز ضبط تجهیزات محکوم می‌شوند و نوارها و دیسکت­ها و لوح‌های فشرده مکشوفه امحاء می‌گردد.

تبصره 3- استفاده از صغار برای نگهداری، نمایش، عرضه، فروش و تکثیر نوارها و لوح‌های فشرده غیرمجاز موضوع این قانون موجب اعمال حداکثر مجازات‌های مقرر برای عامل خواهد بود.

ج – عوامل تهیه، تکثیر و توزیع نوارها و لوح‌های فشرده سمعی و بصری که برابر قانون باید دارای پروانه و مجوز عرضه و فروش باشند، در صورت نداشتن پروانه نمایش و مجوز عرضه و فروش ولو آنکه فاقد صحنه‌های مستهجن و مبتذل باشد، به دو میلیون (2.000.000) ریال تا ده میلیون (10.000.000) ریال جزای نقدی و در صورت تکرار به پنج میلیون (5.000.000) ریال تا پنجاه میلیون (50.000.000) ریال جزای نقدی و ضبط کلیه تجهیزات مربوط به عنوان تعزیر محکوم می‌شوند.

ماده 4- هرکس با سوءاستفاده از آثار مبتذل و مستهجن تهیه شده از دیگری، وی را تهدید به افشاء و انتشار آثار مزبور نماید و از این طریق با وی زنا نماید به مجازات زنای به عنف محکوم می‌شود ولی اگر عمل ارتکابی غیر از زنا و مشمول حد باشد، حد مزبور بر وی جاری می‌گردد و در صورتی که مشمول تعزیر باشد به حداکثر مجازات تعزیری محکوم خواهد شد.

ماده 5- مرتکبان جرائم زیر به دو تا پنج سال حبس و ده سال محرومیت از حقوق اجتماعی و هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم می‌شوند:

الف- وسیله تهدید قرار دادن آثار مستهجن به منظور سوءاستفاده جنسی، اخاذی، جلوگیری از احقاق حق یا هر منظور نامشروع و غیرقانونی دیگر.

ب – تهیه فیلم یا عکس از محل‌هایی که اختصاصی بانوان بوده و آنها فاقد پوشش مناسب می‌باشند مانند حمام‌ها و استخرها و یا تکثیر و توزیع آن.

ج- تهیه مخفیانه فیلم یا عکس مبتذل از مراسم خانوادگی و اختصاصی دیگران و تکثیر و توزیع آن.

ماده 6- رابطه زوجیت مانع از اعمال مجازات مرتکب جرم تکثیر، انتشار و یا توزیع عمده اثر مستهجن نمی‌باشد.

ماده 7- زیان دیده از جرائم مذکور در این قانون حق مطالبه ضرر و زیان را دارد.

دادگاه با احـراز مکـره بودن بـزه دیده موضـوع صدر ماده (4)، ضمن صدور حکم کیفری، مرتکب را به پرداخت ارش­البکاره، مهرالمثل یا هردو (حسب مورد) محکوم می‌نماید. بزه دیده می‌تواند دعوی مطالبه هزینه درمان و ضرر و زیان وارده را در دادگاه کیفری صالحه یا دادگاه محل اقامت خود اقامه نماید.

ماده 8- مأموران صلاحیت‌دار و ضابطان دادگستری، مدیران، کارکنان بخش‌های دولتی، عمومی، خصوصی و قضائی که بنا بر اقتضاء شغلی آثار مستهجن در اختیار آنها قرار می‌گیرد، چنانچه با سوء نیت یا برای استفاده مالی مبادرت به انتشار آنها نموده و از مصادیق مفسد فی‌الارض نباشند، به دو تا پنج سال حبس و ده سال محرومیت از حقوق اجتماعی و هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم می‌شوند.

در صورتی که موارد یادشده در اثر سهل‌انگاری افشاء گردد، مسامحه کننده به مجازات تا یک سال حبس و مجازات نقدی از ده میلیون (10.000.000) ریال تا بیست میلیون (20.000.000) ریال محکوم می‌شود.

ماده 9- اماکن کسب، تولید و توزیع انواع آثار مستهجن (در صورت اطلاع قبلی مالک) به مدت شش ماه و در مورد آثار مبتذل به مدت سه ماه پلمپ می‌شود. در صورت برائت متهم یا صدور قرار منع تعقیب، از ملک رفع توقیف می‌شود. این دستور ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ قابل اعتراض در مرجع قضائی ذی‌صلاح می‌باشد.

ماده 10- انتشار آثار مستهجن و مبتذل از طریق ارتباطات الکترونیکی و سایت‌های کامپیوتری یا وسیله و تکنیک مشابه دیگر از مصادیق تکثیر و انتشار محسوب و مرتکب حسب مورد به مجازات مقرر در این قانون محکوم می‌شود.

ماده 11- رسیدگی به جرائم مشروحه موضوع این قانون در صلاحیت دادگاه‌های انقلاب است.

ماده 12- کلیه وسایل و تجهیزات مربوطه که بر اساس این قانون از محکومان ضبط می‌گردد به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تحویل می‌شود و در خصوص وسایل و تجهیزات تحویل شده از سوی مراجع ذی‌صلاح در شهرستان‌ها نیز به همین نحو عمل می‌شود.

ماده 13- از تاریخ تصویب این قانون کلیه قوانین مغایر با آن از جمله قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت‌های غیرمجاز می‌نمایند مصوب 24/11/1372 ملغی‌الاثر می‌باشد.

قانون فوق مشتمل بر سیزده ماده و دوازده تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ شانزدهم دی‌ ماه یک هزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی ‌تصویب و در تاریخ 19/10/1386 به تأیید شورای نگهبان رسید.

[1] – در زمان تصویب قانون مذکور، منظور از وزارت اطلاعات، وزارت اطلاعات و جهانگردی بوده است که در تاریخ 27/12/1342 به منظور هدایت افکار عمومی و تمرکز کلیه امور و وسایل تبلیغاتی و انتشاراتی با تبدیل اداره کل انتشارات و تبلیغات به یک وزارتخانه ایجاد شد. برخی از سازمان‌های وابسته به وزارت اطلاعات و جهانگردی عبارت بودند از سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران، شرکت سهامی چاپخانه وزارت اطلاعات و جهانگردی، سازمان خبرگزاری پارس، شرکت سهامی تاسیسات جهانگردی.

مدیر سایت سایبرلا
مدیر سایبرلا

مدیر سایت سایبرلا

برای مشاهده مطالب سایت از طریق کانال تلگرام می توانید عضو کانال سایبرلا شوید! عضویت در کانال تلگرام

مطالب زیر را حتما بخوانید:

قوانین ارسال دیدگاه در سایت

چنانچه دیدگاهی توهین آمیز باشد و متوجه اشخاص مدیر، نویسندگان و سایر کاربران باشد تایید نخواهد شد. چنانچه دیدگاه شما جنبه ی تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد. چنانچه از لینک سایر وبسایت ها و یا وبسایت خود در دیدگاه استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد. چنانچه در دیدگاه خود از شماره تماس، ایمیل و آیدی تلگرام استفاده کرده باشید تایید نخواهد شد. چنانچه دیدگاهی بی ارتباط با موضوع آموزش مطرح شود تایید نخواهد شد.

نظرات کاربران

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    12 − 12 =

    لینک کوتاه :

    عضویت در خبرنامه ویژه مشتریان سیگما پلاس

    با عضویت در خبرنامه ویژه سیگما پلاس از آخرین جشنواره های سایت باخبر شوید!